Σιμόν ντε Μποβουάρ: η παιδεράστρια που βίαζε μικρές μαθήτριές της και θεωρείται σύμβολο του φεμινισμού!!!

 Φαίνεται πως κάποιοι δεν θυμούνται τις μαύρες σελίδες της ιστορίας της ιδεολογίας τους και τουκινήματος της σεξουαλικής απελευθέρωσης ειδικά από τον Μάη του ΄68 και μετά, εμείς όμως δεν ξεχνάμε πως η περίφημη Γαλλίδα φεμινίστρια "Σιμόν ντε Μποβουάρ", που θωρούσε την εγκυμοσύνη δράμα και τα έμβρυα παράσιτα και την έχουν κάποιες για μεγάλη φιλόσοφο, πως όσο όταν ήταν δασκάλα την δεκαετία του '40 κακοποιούσε σεξουαλικά μαθήτριές της, άλλοτε μόνη και άλλοτε μαζί με τον σύντροφο της Ζαν-Πωλ Σαρτρ, μέχρι που την συνέλαβαν!

 

Αργότερα οι δύο τους στο πνεύμα του Μάη του ΄68 το οποίο υποστήριζε ολοφάνερα την παιδεραστία και τη σεξουαλική απελευθέρωση της εποχής εκείνης, μαζί με όλο τον βόθρο της Γαλλικής τότε διανόησης Μισέλ Φουκό, Ρολάν Μπαρτ, Λουί Αραγκόν και άλλους δήθεν φιλόσοφους, είχαν υπογράψει το 1977 που δημοσιεύτηκε στις 26 Ιανουαρίου του '77 στην εφημερίδα "Le Monde" το Μανιφέστο υπέρ της παιδεραστίας!!!

 

Ήταν η "Ανοιχτή επιστολή για την αναθεώρηση νομοθετικών κειμένων που διέπουν τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων" - στα Γαλλικά "Pétitions en France concernant la majorité sexuelle" για την Δικαστική υπόθεση των τριών παιδεραστών στην "Υπόθεση των Βερσαλλιών" στα Γαλλικά "Affaire de Versailles" όπου ζητούσαν να καταργηθούν τα ηλικιακά όρια της σεξουαλικής συναίνεσης και να αθωωθούν οι 3 παιδεραστές που βίαζαν επανειλημμένα σε ένα κάμπινγκ κορίτσια και αγόρια μόλις 12 και 13 ετών στο πλαίσιο της σεξουαλικής απελευθέρωσης!!! Όσο αδιανόητο και ας μας φαίνεται, μάλιστα δεν δίστασαν να ξανά στείλουν και άλλες παρόμοιες επιστολές αργότερα με το αίτημα να μην θεωρείται παράνομη η παιδεραστία!!!

 

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των ενεργειών, για την Γαλλία, ήταν να αναπτύξουν ένα επικίνδυνο περιβάλλον σεξουαλικής θυματοποίησης για τα παιδιά αφού μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχαν νόμοι προστασίας τους για την σεξουαλική κακοποίησή τους, με συνέπεια σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, στη Γαλλία να διαπραχθούν 8.700 βιασμοί ανηλίκων το 2017, δηλαδή περισσότεροι από ένας βιασμός κάθε ώρα! 

 

Οι Γάλλοι κινητοποιήθηκαν μόλις το 2020 όταν η συγγραφέας Βανέσα Σπρινγκορά έκδωσε το βιβλίο "Η Συναίνεση" όπου κατηγόρησε τον "μεγάλο" (για κάποιους) Γάλλο συγγραφέα Γκαμπριέλ Ματζνέφ, ο οποίος ποτέ δεν έκρυψε το γεγονός του άρεσε το σεξ με αγόρια και κορίτσια, πως την βίαζε στα 14 της όταν αυτός ήταν 50 ετών!!!

 

Το "κερασάκι στην τούρτα" ήρθε όμως πέρσι όταν τον Ιανουάριο του 2021 όταν αποκαλύφθηκε πως ο γιος του Μπερνάρ Κουσνέρ, του ιδρυτή της οργάνωσης "Γιατροί χωρίς Σύνορα" που είχε υπογράψει το 1977 το Μανιφέστο υπέρ της παιδεραστίας, ότι βιαζόταν επανειλημμένα από τον πατριό του τον διάσημο συνταγματολόγο και πρώην ευρωβουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ολιβιέ Ντιαμέλ (γιός του Ζακ Ντιαμέλ, πρώην υπουργού του Πομπιντού) όπως αποκαλύφθηκε από το βιβλίο "la Familia grande" που έγραψε η κόρη του Μπερνάρ Κουσνέρ, η Kαμίγ Κουσνέρ!!! Αργότερα ο Ολιβιέ Ντιαμέλ ομολόγησε πως όντως βίαζε τον γιο του Μπερνάρ Κουσνέρ αλλά η υπόθεση μπήκε στο αρχείο, διότι τα γεγονότα έχουν παραγραφεί!!! 

 

Τελικά για τον Μπερνάρ Κουσνέρ ο κόσμος έλεγε πως "Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις" αφού ήταν ένας από τους διάσημους ακτιβιστές που το 1977 είχαν υπογράψει το Μανιφέστο υπέρ της παιδεραστίας…

 

Στην Ελλάδα έχουμε θεοποιήσει ως αυθεντίες και μέγα φιλοσόφους στο πλαίσιο της ξενομανίας μας ένα σωρό ανώμαλους και παιδεραστές της εποχής της σεξουαλικής απελευθέρωσης και αυτούς διδάσκονται σήμερα στα Πανεπιστήμια!!! 

 

Η επαγρύπνηση και η κατακραυγή όμως της κοινωνίας είναι η ασπίδα έναντι του εγκλήματος αυτού που θα οδηγήσει στην απομόνωση κάθε προσπάθεια εμφάνισής της. Επειδή οι εποχές που ζούμε είναι επικίνδυνες σεξουαλικά για τα μικρά παιδιά για αυτό προστατεύεστε τα παιδιά σας όπως και το κάθε παιδί του περίγυρού σας αφού κανένα παιδί δεν θα πρέπει να βιώσει σεξουαλική κακοποίηση. 

Η κουλτούρα προστασίας όλων των ανήλικων απ΄ όλους μας, είναι καθήκον μας και θα πρέπει να αναπτυχθεί στην κοινωνία μας.

 

Σ.Σιδηρόπουλος - Ψυχολόγος

«Μαύρο Ρόδο»: Οι αθλιότητες της ψευτολογοτεχνικής χωματερής!

Καί ἐνῶ δέν βουλιάζουμε ἁπλῶς ἀλλά κυριολεκτικά πνιγόμαστε πλέον μέσα στά βοθρολύματα τῆς παρακμῆς, τῆς χυδαιότητας καί τῆς βλασφημίας καί μέ ἀγωνία ψάχνουμε ὁλόγυρα κάτι γιά νά ἀκουμπήσουμε τή ματιά μας καί νά βροῦμε λίγες ἔστω στιγμές ἀνάπαυσης, ὑπάρχει ἕνα τεράστιο σύστημα πού εἶναι ὁλοκληρωτικά ταγμένο νά μᾶς παραχώσει ὅλο καί βαθύτερα μέσα στή βρωμερή λάσπη. Ἡ ἄθλια ἑλληνέζικη τηλεόραση, μέ πρωτοπόρα τά ἰδιωτικά κανάλια (ἀλλά πλέον ἄξιο συμπαραστάτη καί τά κρατικά) ἀποτελεῖ ἐδῶ καί τρεῖς τοὐλάχιστον δεκαετίες βασικότατο γρανάζι στόν συνολικό μηχανισμό τοῦ ἐκμαυλισμοῦ καί ἐκφαυλισμοῦ αὐτοῦ τοῦ τόπου, ὡς φορέας προπαγάνδας, αἰσχρότητας, κατασπίλωσης ὅλων τῶν ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν, προβολῆς κάθε ἀνωμαλίας, ἀποθέωσης κάθε διαστροφῆς καί συνολικῆς ἐξοικείωσης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας μέ ὅλο τό δυσῶδες πακέτο τῆς νεοεποχίτικης ἀτζέντας.

 

Τό τελευταῖο κατόρθωμα τοῦ ἐν λόγῳ τηλεοπτικοῦ ὑπονόμου ἀφορᾶ στή νέα σειρά πού ἀρχίζει ὁσονούπω νά προβάλλεται ἀπό τόν MEGA πρωτεργάτη τῆς τριακονταετοῦς καί πλέον τηλεκπόρνευσης. Βασίζεται σέ ἕνα δῆθεν μυθιστόρημα (ἐκ τῆς γνωστῆς νεοελληνέζικης ψευτολογοτεχνικής χωματερῆς) καί σέ τί ἀφορᾶ; Στήν ἱστορία, λέει, μίας 22χρονης δόκιμης - ἀλλά ὅπως παρατηροῦμε στίς φωτογραφίες ρασοφόρας - μοναχῆς πού ζεῖ ἀπό 12 χρονῶν σέ ἕνα μοναστήρι, παρά το ὅτι μάλιστα ὁ πατέρας της δέν συναινεῖ (εἰλικρινά ἀδυνατῶ νά φανταστῷ ποιός διανοητικά προβληματικός καί παντελῶς ἀνίδεος νοῦς συνέλαβε τέτοια συνολικά ἐξωπραγματική γελοιότητα) καί κάποια στιγμή (πλέον ὁ ἀνίδεος νοῦς γίνεται σιχαμερά μιαρός) πηγαίνει γιά λίγο στό πατρικό της καί σταδιακά παρεκκλίνει καί παρασύρεται ἀπό τή φλόγα τοῦ σαρκικοῦ ἔρωτα μέ ἕνα φίλο τοῦ ἀδελφοῦ της. 

 

Περισσότερα δέν πρόκειται νά πῶ ἐδῶ (μπορεῖ ὅποιος θέλει νά βρεῖ λεπτομέρειες στό διαδίκτυο), παρά μόνο ὅτι τό ὅλο πατσαβούργημα πού πλασάρεται ἀπό τό κανάλι καί ὡς...πολυαναμενόμενη σειρά καί προμετωπίδα τοῦ φετινοῦ του τηλεοπτικοῦ προγράμματος, φέρει τόν εὔγλωττο τίτλο «Μαῦρο Ρόδο» καί ἀποτελεῖ μία ἀκριβή παραγωγή μέ πολύ γνωστούς συντελεστές. Ἐνδεικτικά ὄντως ὅλα αὐτά τῆς ἰδιαίτερης προσοχῆς μέ τήν ὁποία κάποιοι ἐπιμένουν νά πασπαλίζουν ἐπιμελῶς μέ ἄχνη ζάχαρη τίς κοπριές, γιά νά δείχνουν κάτι ἄλλο ἀπό αὐτό πού στήν πραγματικότητα εἶναι.

 

Ἐμεῖς ὅμως εἰλικρινά δέν γίνεται νά τήν ἀντέξουμε ἄλλο τή μπόχα τους. Ἐδῶ καί χρόνια τά βοθροκάναλα τῆς καταισχύνης ἔχουν μεταβάλει τόν τηλεοπτικό μας ἀέρα σέ ἕναν ἀπέραντο σκουπιδότοπο, ὅπου ὁτιδήποτε - ἀπό ταινίες καί σήριαλ ἕως ριάλιτυ, ἀλλά ἀκόμη καί διαφημίσεις προϊόντων πλέον - βρωμάει νεοταξίλα καί ζέχνει ἀρρώστια καί διαστροφή. Καί πέρα ἀπό ὅλο τό ὑπόλοιπο πακέτο τῆς εὐτελιστικῆς καταρράκωσης, εἶναι καί τό ράσο πού σπιλώνεται καί διακωμωδεῖται συστηματικά ἐδῶ καί χρόνια μέσα ἀπό διάφορα γελοῖα σήριαλ τῆς κακιᾶς ὥρας, στά ὁποῖα ἐμφανίζονται new wave (γιά νά μήν πῶ new age) κουρεμένοι, χυδαῖοι ἤ σαχλεπίσαχλοι ἱερεῖς νά ἀσχολοῦνται μέ ὁτιδήποτε ἄλλο ἐκτός ἀπό αὐτό πού θά ἔπρεπε. Τώρα δηλαδή ἦρθε ἡ ὥρα νά πιάσουν στό βρωμερό στόμα τους καί τόν ὀρθόδοξο μοναχισμό;

 

Ἤ μήπως - συνεχίζοντας τό πασπάλισμα πού προαναφέρθηκε - θά ἀρχίσουν πάλι ὅλοι αὐτοί οἱ ἀχρεῖοι τά γνωστά σοφίσματα γιά «ἀνθρώπινες ἱστορίες πού εἶναι μέσα ἀπό τή ζωή» καί «γιά ἀνθρώπινα πλάσματα πού δέν εἶναι ὑπεράνθρωποι, ἀλλά ἐπειδή ἔχουν συναισθήματα ὑπόκεινται καί σέ πτώσεις»; Ἐμεῖς τούς ἀπαντᾶμε ὅτι τέτοιες ἀθλιότητες δέν εἶναι καθόλου μέσα ἀπό τή ζωή, γιατί ἄλλη εἶναι ἡ ζωή τοῦ μοναχισμοῦ (εἶναι ἀγῶνας καί κόπος καί συνεχής θυσία καί ἀτελεύτητος πόλεμος κατά τῶν δαιμόνων) καί ἀκόμη κι ὅταν ὑπάρχουν πτώσεις, ἄν ἐσύ ἐπιλέξεις νά ἐπικεντρώσεις στίς ἐξαιρέσεις καί ὄχι στόν κανόνα, εἶσαι ἁπλά ἕνας ἐγκάθετος θεομπαίχτης μέ συγκεκριμένη στόχευση. Τήν ἴδια στόχευση πού ἔχει πλέον ἐπανειλημμένα διαπιστωθεῖ στίς προθέσεις καί τίς πράξεις ὅλου αὐτοῦ τοῦ ἀνεκδιήγητου ἀλητοσυρφετοῦ: νά λασπολογηθεί καί νά καθυβριστεῖ κάθε τί τό ὑψιπετές, νά ἀποδομηθοῦν ὅλες οἱ ἀξίες, νά ἀποσαθρωθεῖ κάθε ἱερό καί ὅσιο, νά γκρεμιστοῦν μέ λίγα λόγια ὅλα ὅσα γέννησαν καί κράτησαν ἐπί αἰῶνες ὄρθιο αὐτόν τόν λαό καί αὐτή τήν ἁγιοτόκο πατρίδα. Ἕνα ἐλεεινό ἔργο συνολικῆς καί ὁλοκληρωτικῆς κατεδάφισης πού τό ζοῦμε ἐδῶ καί πάρα πολλά χρόνια.

 

Καί φυσικά μήν τολμήσει κανένας νά πεῖ ὅτι κρίνουμε κάτι πού δέν ἔχουμε δεῖ ἀκόμη. Δέν χρειάζεται νά μπεῖς μέσα στόν βόθρο γιά νά τόν κρίνεις, ἡ ἀποφορά του εἶναι κι ἀπό μακριά ἀρκετή. Ἤδη ὅσα ἔχουν διαρρεύσει ἐπίσημα περί τοῦ ἐπερχόμενου τηλεσκουπιδιοῦ, εἶναι ὑπεραρκετά. Δέν χρειάζεται κάτι περισσότερο. Καί ἀσφαλῶς ἐννοεῖται ὅτι δέν πρόκειται νά χαραμίσουμε οὔτε στιγμή τηλοψίας γιά τό σκουπίδι. Καί μόνο ὅμως πού ὑπάρχει τέτοιο πρᾶγμα καί προβάλλεται, συνιστᾶ ἐπαρκῆ λόγο ὀργῆς καί ἀγανάκτησης. Καί φυσικά διαμαρτυρίας. Διαμαρτυρίας πού ὀφείλει νά εἶναι μαζική καί ἐπίμονη.

 

Γιατί βεβαίως ὅλα τά παραπάνω θεωρῶ ὅτι δίνουν ἐπίσης ἀπάντηση καί σέ ὅσους, ἀπό τήν ἄλλη, θά ποῦν «ἐγώ δέν βλέπω τηλεόραση, δέν μέ ἀφορᾶ τό θέμα» ἤ «πετᾶξτε τήν τηλεόραση καί μήν ἀσχολεῖστε». Θά εἶναι καί «πιστοί Χριστιανοί» μάλιστα οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς. Τό θέμα ὡστόσο δέν εἶναι προσωπικό, οὔτε μπορεῖ νά λυθεῖ μέ εὔκολους ἀφορισμούς καί κυρίως ἀκόμη πιό εὔκολους (καί τόσο βολικούς) στρουθοκαμηλισμούς. Καί ἄν βλέπουμε καί ἄν δέν βλέπουμε τηλεόραση, εἶναι τελείως ἀδιάφορο προκειμένου. Γιατί, ἐντελῶς ἀνεξάρτητα ἀπό ἐμᾶς, τό πρόβλημα συνεχίζει νά ὑφίσταται. Καί εἶναι μία ἀκόμη μόλυνση στό ἤδη παμμίαρο τοπίο ὁλόγυρά μας.

 

Γιά τόν λόγο μάλιστα αὐτό δέν ἔχει νόημα οὔτε τό ἄλλο ἀνόητο (καί ἐπίσης φυγόπονα βολικό) «ἐπιχείρημα» νά μή μιλᾶμε, «γιατί ἔτσι τούς κάνουμε διαφήμιση». Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα ὄνειδος πού ἤδη διαφημίζεται ἀπό πολλές μεριές. Καί εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι αὐτή ἡ διαφήμιση θά πολλαπλασιαστεῖ ἀπό ἕνα ὁλόκληρο τηλεθεάμον κοινό ἀποχαυνωμένων (ἑλληνοφώνων, ἀλλά ἀνελλήνιστων) χλευαστῶν ἤ ἔστω ἐλαφρόμυαλων χασκάκων. Ἀλλά ἀκόμη καί ἄν δέν συνέβαινε, θά τό ἐπαναλάβω καί πάλι, πρός πλήρη ἐμπέδωση: καί μόνη ἡ ὕπαρξή του συνιστᾶ ἕνα ἀκόμη στίγμα. Μία ἀκόμη ἑστία ρύπανσης καί πνευματικοῦ μαγαρισμοῦ. Ἕνα ἀκόμη μαῦρο σύννεφο στόν σκοτεινό οὐρανό τῆς καταπληγιασμένης πατρίδας.

 

Ἕως πότε θά τά ἀφήνουμε ἀδιαμαρτύρητα νά μαζεύονται, ἔχοντας τά κεφάλια μας χωμένα στήν ἄμμο; Ἕως πότε θά τήν καταπίνουμε ἀμάσητη ὅλη τή δυσωδία καί τή σαπίλα; Ἕως πότε, ἐνῶ οἱ καιροί ἀπαιτοῦν ἐπιτακτικά νινευιτική μετάνοια, ἐμεῖς θά ἐπιμένουμε νά ξεπέφτουμε ὅλο καί πιό χαμηλά;

 

Ν.ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ