Αγαπημένοι μου φίλοι θα σας πω ένα παραμύθι...
δύναμη που την εξουσίαζε μιας και ήταν αποικία της...
Κάποια στιγμή η πλειοψηφία των κατοίκων αυτής της χώρας, θέλησαν να ενωθούν με μια γειτονική τους χώρα μιας και είχαν την ίδια φυλή, την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία, τα ίδια ήθη και έθιμα αλλά κυρίως το ίδιο αίμα την ίδια καταγωγή!
Η μεγάλη αυτή δύναμη αρνήθηκε να το επιτρέψει γιατί ήταν κάτι αντίθετο με τα συμφέροντά της, όμως ο λαός αυτής της χώρας ξεσηκώθηκε σε έναν υπέροχο ένοπλο αγώνα που την ανάγκασε μετά από μερικά χρόνια να της δώσει την ελευθερία της...
Είχε φροντίσει στο μεταξύ να πάρει με το μέρος της τον ένα από τους Ηγέτες αυτής της εξέγερσης απειλώντας τον ότι θα δημοσίευε για αυτόν καθόλου κολακευτικά γεγονότα από την προσωπική του ζωή.
Έτσι αυτός ο Νέος Ηγέτης, άρχισε να διαφεντεύει την ελεύθερη πλέον χώρα, χωρίς να αναφέρεται ή να κάνει ποτέ κάποια κίνηση για να την ενώσει με την διπλανή χώρα που ήθελε ο λαός του... και που γιαυτό ξεσηκώθηκε σύσσωμος και πολέμησε αυτήν την μεγάλη αποικιοκρατική δύναμη!
Για να το πετύχει αυτό, πήρε αρκετούς από τους παλαιούς συναγωνιστές του την περίοδο της εξέγερσης και τους χρησιμοποίησε στην στελέχωση των υπηρεσιών που έπρεπε να επανδρωθούν για να λειτουργήσει το νέο Κράτος που πλέον διοικούσε.
Ο λαός που είχε αγωνισθεί για "κάτι άλλο" και όχι για απλά ένα Κράτος χωρίς την φανερή εξουσία της Μεγάλης Δύναμης που το είχε πριν σαν αποικία, άρχισε να αντιδρά.
Τότε αυτός ο Ηγέτης αυτής της φανταστικής χώρας, άρχισε να γίνεται όλο και πιο αυταρχικός. Δεν επέτρεπε αντίθετες φωνές αλλά ούτε και αντιπάλους που θα απειλούσαν τον θώκο του...
Η δύναμη και ο εθισμός της Εξουσίας τον είχαν κυριεύσει...
Και όσο η αρχομανία τον κυρίευε τόσο πότιζε με μίσος εναντίον των αντιπάλων του όλους αυτούς που είχε μαζέψει κοντά του...
Ένας από αυτούς ήταν και ένας αξιωματικός που λάτρευε τον "Ηγέτη" σαν Θεό.
Υπηρέτησε πρώτα σαν πραιτωριανός του καθεστώτος του Ηγέτη και αμέσως μετά χρίστηκε Αξιωματικός του Στρατού της Χώρας και τοποθετήθηκε όπως εγινε και με άλλους σε μια Μονάδα για να βλέπει τι γίνεται...
Αυτός λοιπόν ο Αξιωματικός μια μέρα διαμαρτυρήθηκε στον Διοικητή της Μονάδας που υπηρετούσε - παράλληλα με την απασχόληση του και στο Σώμα των πραιτωριανών του Καθεστώτος του "Ηγέτη" - ότι κάποιοι τον χλεύαζαν για αυτήν του την διπλή ιδιότητα κι όταν η απάντηση που πήρε από τον διοικητή του δεν τον ικανοποίησε, αποφάσισε να τον γρονθοκοπήσει άγρια παρά του ότι αυτό ήταν μια πράξη που θα τον οδηγούσε σε κάθε ευνομούμενη χώρα τουλάχιστον στο Στρατοδικείο.
Όμως ο αξιωματικός αυτός δεν σκιάχτηκε. Ήξερε ότι τον στήριζε, ότι τον προστάτευε, ότι είχε τις πλάτες δηλαδή του "Ηγέτη"...
Και καυχόταν ότι γρονθοκόπησε τον Διοικητή του στους απλούς φαντάρους.
Κάποτε έγινε πόλεμος και αυτός ο Διοικητής τον οποίο αυτός ο αξιωματικός κατά παράβασιν των Στρατιωτικών Κανονισμών, γρονθοκόπησε, αυτός ο Διοικητής λοιπόν πολέμησε σαν λιοντάρι τους ξένους εισβολείς που ήλθαν να σκλαβώσουν αυτήν την χώρα και χάθηκε μέσα στους καπνούς και την φωτιά. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι απέγινε. Απλά τον θυμούνται όλοι όσοι βρέθηκαν κοντά του, να πυροβολεί με το πιστόλι του αν και τραυματίας, τους εισβολείς...
Ναι αυτός ο Διοικητής που ο αξιωματικός που σας έλεγα πριν, είχε γρονθοκοπήσει πριν λίγο καιρό αναίτια και ξεδιάντροπα.
Αλλά αυτός ο αξιωματικός ήταν πολύ κινητικός. Κάποια στιγμή διαδόθηκε ότι αφαίρεσε από τα αντιαρματικά όπλα του Τάγματος του τους επικρουστήρες προκειμένου να μην χρησιμοποιηθούν εναντίον του Ηγέτη σε περίπτωση εξέγερσης του Στρατού εναντίον του. Το αποτέλεσμα; Μετά από λίγο καιρό που οι εχθροί εισέβαλαν στα εδάφη της χώρας η μονάδα του δεν είχε αντιαρματικά όπλα να αντιμετωπίσει τα ατσαλένια τανκς τους, γιατί έλειπαν οι επικρουστήρες...
Θα μου πείτε καλά στο παραμύθι αυτό που μας λες αυτός ο αξιωματικός δεν πολέμησε τον εχθρό που εισέβαλε στην χώρα του;
Σιγά σιγά όλα θα τα πούμε.
Πριν εισβάλουν οι εχθροί, κάποιοι που ήθελαν να ενωθεί η χώρα με την γειτονικοί χώρα, αλλά και κάποιοι που ήθελαν το αντίθετο, από κοινού χωρίς να ξέρει ο ένας τις μύχιες επιδιώξεις του άλλου αποφάσισαν να κάνουν εξέγερση του Στρατού κατά του Ηγέτη. Και την έκαναν... Και επεκράτησε....
Έγιναν κάποιες μάχες με πιο σημαντική αυτήν στο Επίσημο Οίκημα του Ηγέτη και στο Στρατόπεδο των Πραιτωριανών του.
Εκεί στο Στρατόπεδο βρέθηκε ως μη όφειλε εκείνην την ημέρα ο αξιωματικός που σας έλεγα πριν και με ρωτήσατε αν πολέμησε.
Οι Στρατιωτικοί που έκαναν το Κίνημα για να διώξουν τον Ηγέτη από την εξουσία, επιτέθηκαν κατά του Στρατοπέδου που ήταν οι εγκαταστάσεις των Πραιτωριανών του.
Μετά από λίγη ώρα μάχης και όταν όλα έδειχναν ότι η δύναμη πυρός των Κινηματιών θα έκαμπτε τους αμυνόμενους πραιτωριανούς και πολύ ακόμα αίμα συμπατριωτών θα χυνόταν σε αυτήν την ομιχλώδη μάχη για την επικράτηση της Εξουσίας, ένας αξιωματικός από τους κινηματίες θέλοντας να δώσει τέλος στον αλληλοσκοτωμό έβγαλε ένα λευκό μαντήλι και προσπάθησε να πλησιάσει τις θέσεις των πραιτωριανών προκειμένου να τους πείσει να καταθέσουν τα όπλα και να πάψει η άσκοπη αιματοχυσία!
Τότε ο αξιωματικός της ιστορίας μας, λέει σε 2-3 πραιτωριανούς που ήταν ταμπουρωμένοι: "Σκοτώστε τον" και αυτοί τον πυροβόλησαν και τον σκότωσαν επι τόπου, παρότι κρατούσε λευκό μαντήλι...
Μετά από λίγο το Στρατόπεδο κατελήφθη από τους Κινηματίες και σε ερωτήσεις που έκαναν οι αξιωματικοί των Κινηματιών για το ποιος σκότωσε τον συνάδελφό τους, κάποιος έδειξε τον αξιωματικό αυτό για τον οποίο σας λέω από την αρχή.
Τότε ένας αξιωματικός των Κινηματιών έστρεψε το αυτόματό του εναντίον του και του άδειασε μια ριπή στα πόδια... Μπορούσε να χτυπήσει και στο σώμα και στο κεφάλι αλλά δεν το έκανε... Όλοι κατάλαβαν ότι ήθελε μόνο την εκδίκηση για την δολοφονία του συναδέλφου του... όχι να σκοτώσει εν ψυχρώ!
Σε λίγο ήλθε ένα ασθενοφόρο και μετέφερε τον αξιωματικό της ιστορίας μας σε μια κλινική όπου έμεινε σε ανάρρωση για λίγο καιρό, διηγούμενος στους επισκέπτες του τα κατορθώματα του.
Σε λίγο έγινε η εισβολή, ξεκίνησε ο πόλεμος, ήλθε η συμφορά για αυτήν την χώρα που έχασε μεγάλο μέρος των εδαφών της και κάποια στιγμή που όλα τέλειωσαν η ζωή πήρε τον δρόμο της πάλι.... έχοντας αφήσει πολλές τραυματικές εμπειρίες στον λαό αυτής της χώρας!
Οι Κινηματίες στιγματίστηκαν για όλη τους την ζωή και όσοι είπαν (αρκούσε μόνο να το πουν) ότι στήριξαν τον τότε Ηγέτη, πήραν νέες θέσεις και νέα αξιώματα...
Κανείς και από τους μεν και από τους δε δεν ήξερε ότι ο Ηγέτης ήξερε τα πάντα από την αρχή πως θα εξελίσσονταν σαν ντόμινο γεγονότων και παρά ταύτα εξώθησε τα πάντα σε αυτήν την τραγική κατεύθυνση προκειμένου να ισχυροποιηθεί στην Εξουσία και στην Ενός Ανδρός Αρχή...
Ο αξιωματικός της ιστορίας μας, με μόνες περγαμηνές τις γροθιές απέναντι στον ΗΡΩΑ Διοικητή του, την αφαίρεση των επικρουστήρων από τα αντιαρματικά και την μέχρι λύσσας αντίσταση του στο Στρατόπεδο των Πραιτωριανών, δεν είχε να επιδείξει τίποτα άλλο.
Αρκούσαν όμως στον Ηγέτη για να τον προωθήσει στο Στράτευμα, να τον φτάσει στα υψηλά αξιώματα της Στρατιωτικής Ιεραρχίας και να τον συνταξιοδοτήσει με τον τίτλο του Υπερασπιστή της Νομιμότητας και της Δημοκρατίας δίνοντας του και μια παχυλή σύνταξη...
Μετά από χρόνια ο Ηγέτης πέθανε...
Άνθρωποι κοντινοί του, αναλάμβαναν την εξουσία πάντα με την έγκριση του λαού που είχε σοκαριστεί από αυτόν τον πόλεμο, κατά τον οποίο η χώρα έχασε πολλά εδάφη της και προσφυγοποιήθηκε μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού της...
Κάποια στιγμή αποφάσισαν μετά από δεκαετίες από τότε που συνέβησαν τα γεγονότα να κάνουν μια Επιτροπή Σοφών να ψάξει τις αιτίες και τους υπεύθυνους για την τότε μεγάλη καταστροφή.
Ο αξιωματικός της ιστορίας μας που στην περίοδο των γεγονότων ήταν εκτός κινδύνου κλινήρης σε ιδιωτική κλινική της πρωτεύσουσας της χώρας κατέθεσα πράγματα και θαύματα τα οποία βεβαια δεν έζησε γιατί δεν θα μπορούσε να τα είχε ζήσει...
Κι όμως οι Σοφοί αναγνωρίζοντας τις Αντιστασιακές περγαμηνές του, την κατάθεση του την θεώρησαν θέσφατο... παρά το ότι κατηγορούσε ευθέως ΗΡΩΕΣ που πολέμησαν και χάθηκαν - ανάμεσά τους και τον τότε Διοικητή του!
Αυτό το τελευταίο απέδειξε και την μικρότητα του χαρακτήρα του....
ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΖΗΣΑΝ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
Ε, ΤΈΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΎΘΙ... ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΆΛΛΟ... ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ....
Απλά θέλω να ρωτήσω εσάς που το ακούσατε αυτό το παραμύθι μου...
Τι θα λέγατε αν κάποια στιγμή Επίσημα Όργανα αυτής της Χώρας ανακήρυτταν αυτόν τον αείμνηστο ή αλήστου μνήμης αξιωματικό (με "α" μικρό πάντα), ως ΗΡΩΑ με τιμή και δόξα;;;
ΕΓΩ ΘΑ ΕΛΕΓΑ: "ΚΑΠΟΙΟ ΛΑΚΚΟ ΕΧΕΙ Η ΦΑΒΑ" - μάλλον πλησιάζουν εκλογές και πρέπει να προσεγγιστεί θετικά και ο πολιτικός χώρος που ανήκε αυτός ο αξιωματικός.
Εεε;;; τι λέτε;;;
Αυτό που θα έλεγε και ο αλήστου μνήμης Ευάγγελος Αποστολάκας-Αβερωφ-Τοσιτσας: ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΓΕΦΥΡΕΣ...
το βρήκα στο διαδίκτυο μου άρεσε σαν παραμύθι και το ανάρτησα
