Σάββατο 9 Μαρτίου 2024

Το περιοδικό που μας «ξεβλάχεψε»


Ποιος δε διάβασε ή τουλάχιστον δεν ξεφύλλισε κάποιες φορές πριν μερικές δεκαετίες το «ΚΛΙΚ»; Το mainstream περιοδικό για τη νέα γενιά με το χαρακτηριστικό μότο: «η ζωή είναι μικρή για να ‘ναι θλιβερή» του χλιδάτου «Πάπα» του ελληνικού lifestyle Πέτρου Κωστόπουλου; 

Πιθανότατα οι περισσότεροι, σε κάποια ηλικία σήμερα, θα έπιασαν στα χέρια τους το προσφερόμενο και ως υποκατάστατο «εγχειρίδιου» σεξουαλικής αγωγής με την πρωτόγνωρη, ως καρικατούρα, γιάπικη γκέι αισθητική και τους «πρωτότυπους», «γαργαλιστικούς», «προκλητικούς» και «προχώ» τίτλους : 

«ΣΕΞΥ ΜΩΡΑ Ή ΓΥΝΑΙΚΑ;»

«ΖΕΥΓΑΡΙΑ : Με έναν ή με πολλούς;»

«Η τρίτη επιλογή: Οι gay της Αθήνας»

«ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ. Θυσίες στα κτήνη»

«Ιστορία νουάρ: ΜAΛAΚΙAΣ Εγκώμιον»

«Η επιστροφή του βίτσιου»

«Τι μας σπάει στην Ελλάδα»…….. (ενδεικτικά)

Έτσι, σχεδόν μονότροπα και άκριτα προέκυψε μέσα σε δύο «πασοκικές» δεκαετίες το μεταπολιτευτικό «ξεβλάχεμα» της Ελλάδας, όπως ισχυρίστηκε κομπάζοντας από υπερηφάνεια κάποτε ο σμιλευτής γούστων και αξιών της νέας εποχής Θετταλόβλαχος Πετράν.

Εννοώντας προφανώς τη συμβολή και του ΚΛΙΚ στο σταδιακό βάλτωμα μιας κοινωνίας στον πολιτισμικό εκχυδαϊσμό και την κακογουστιά, στον εκμαυλισμό του «δήθεν» απελευθερωμένου και στην «ανοσία» μπροστά στην υποβολιμαία πλύση εγκεφάλου ενός σχεδόν ολοκληρωτικά ανυποψίαστου νεανικού κοινού. Ενός «κοινού» που «ρουφούσε το ΚΛΙΚ σαν Βίβλο» και που γαλουχήθηκε με στόχο μια επίπλαστη ευημερία μόνο για τους «εκλεκτούς» της Μυκόνου, του «προοδευτικού» Κολωνακίου και της «πανωραίας» Αράχωβας.

Ποιος να περίμενε όμως τότε την σχεδόν προαναγγελθείσα γκλαμουράτη κατρακύλα μας στην παρακμή, να δει την προφανή φούσκα του lifestyle και την «μυθοποίηση» του «αναμορφωτικού» ΚΛΙΚ.

Ιδού σήμερα και τα αποτελέσματα… «Ξεβλαχέψαμε», σαν τη «ζαριά» στο βιντεοκλίπ για το κακόγουστο πανηγυράκι της Eurovision!

Αυτή είναι όμως η Ελλάδα που θέλουμε ;


Β. Στοϊλόπουλος 

Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2024

Το Poor things δεν έχει καμία σχέση με την δουλειά της Shelley

Η Mary Shelley δεν μοιράζονταν την αγάπη της μητέρας της Mary Wollstonecraft για τον φεμινισμό. 
 
Για την ακρίβεια ποτέ δεν έγραψε κάτι σχετικό με αυτόν αν και έγραφε για να ζήσει και να μεγαλώσει τον γιο της. Αντιθέτως έγραψε το «Φρανκενστάιν». 
 
Το Poor Things γράφτηκε το 1992 και η μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη από τον Λάνθιμο έχει συχνά παρομοιαστεί με το Φρανκενστάιν. 
 
Το τέρας του Φρανκενστάιν δεν έχει όνομα, είναι απεχθές στην εμφάνιση, αρχικά δεν μπορεί να μιλήσει και η παρουσία του προκαλεί τρόμο στους ανθρώπους που θέλουν να το σκοτώσουν ακόμα και όταν αυτό σώζει την ζωή ενός μικρού κοριτσιού. Το τέρας θέλει απλά ένα μόνο πράγμα, αποδοχή και συντροφιά, και το μόνο που ζητά από τον δημιουργό του είναι να του φτιάξει μια σύντροφο. 
 
Το τέρας στο Poor Things δεν είναι τίποτε από όλα αυτά. Επειδή είναι γυναίκα. Η Bella είναι όμορφη, όλοι οι άντρες την ποθούν, κάνει σεξ όποτε θέλει, είναι καλλιεργημένη, μιλάει, χορεύει και δεν γνωρίζει δευτερόλεπτο απόρριψης. Η Bella δεν είναι τέρας όπως ήταν το τέρας του Φρανκενστάιν. Είναι απλά μια ποθητή γυναίκα. Το Poor things δεν έχει καμία σχέση με την δουλειά της Shelley και τα πραγματικά πολύ σημαντικά υπαρξιακά ερωτήματα που αυτή έθεσε στο Φρανκενστάιν. Είναι απλά άλλη μια ιστορία κάποιας υπερπρονομιούχας που νομίζει πως καταπιέζεται.
 
ΟΔΕΜ 
 
 
Ας πούμε και για τον σκηνοθέτη
 
O Γιώργος Λάνθιμος στάθηκε τυχερός στην καριέρα του. Ήταν ένας σκηνοθέτης μετρίων δυνατοτήτων που, όμως, από το ξεκίνημά του προώθησε, μέσα από τις ταινίες του, τη woke ιδεολογία (πριν καν υπάρξει αυτός ο όρος) καθώς και την νοσηρότητα αλλά και την επιτηδευμένη ασχήμια που τη συνοδεύει. 
 
Μάλιστα, θα λέγαμε πως ειδικεύτηκε σε αυτή τη θεματική ενώ πήρε κανονικό διδακτορικό στην αποδόμηση της "συντηρητικής" και "ξεπερασμένης" πυρηνικής οικογένειας. 
 
Εάν ζούσαμε σε κανονικές εποχές, ο Λάνθιμος θα μάζευε τα βραβεία του σε διάφορα ευρωπαϊκά φεστιβάλ, θα έκοβε εισιτήρια μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού (οk, υπερβάλλω λίγο ) ενώ οι ιδεολογικές εμμονές του θα συγκινούσαν μόνο τους συνήθεις θολοκουλτουριάρηδες της Αριστεράς και της Προόδου.
 Έλα όμως που στα παλαβά χρόνια που ζούμε, οι άλλοτε περιθωριακές ιδέες του Λάνθιμου έγιναν mainstream! Έλα όμως που ακόμη και οι Δαπίτες ξιφουλκούν πια εναντίον της "πατριαρχίας" και της "τοξικής αρρενωπότητας"! Και έτσι ο Έλληνας σκηνοθέτης έχοντας το know-how και ευρισκόμενος στο σωστό μέρος, στη σωστή στιγμή, πούλησε σωστά τον εαυτό του και τις ταινίες του και έφτασε να γίνει πρώτη μούρη μέχρι και στο Χόλυγουντ. 
 
Βλέπετε, στην εποχή που τα 63 φύλα θεωρούνται βιολογία, η Γκρέτα Τούνμπεργκ επιστήμονας, η Δανάη Μπάρκα καλλονή και ο Τζάστιν Τριντώ μεγάλος ηγέτης, δεν υπάρχει πιο κατάλληλος για τον τίτλο του κορυφαίου σκηνοθέτη από τον Γιώργο Λάνθιμο.
 
T.CHORMOVITIS