Γέμισε η Ελλάδα με αγράμματους πτυχιούχους

Δ.Ε.Θ. ή D.E.TH;

 

Καλό το εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας, καλή και η ελάχιστη βάση εισαγωγής -γέμισε η Ελλάδα με αγράμματους πτυχιούχους-, αλλά τι τη θέλουμε την υποχρεωτική ξένη γλώσσα από το νηπιαγωγείο, κύριε Πρωθυπουργέ; Μήπως πρώτα πρέπει να μάθουμε τη μητρική; Οι καθηγητές των ξένων γλωσσών δυσκολεύονται να διδάξουν τα παιδιά, αφού αυτά δεν γνωρίζουν την Ελληνική. Στην απόκτηση πτυχίων ξένων γλωσσών είμαστε πρωταθλητές. Φαίνεται άλλωστε από το πόσοι νέοι εξορίζονται στο εξωτερικό και από το πόσες επιγραφές είναι στα Αγγλικά.

 

Ο επόμενος πρωθυπουργός δεν θα εγκαινιάσει Δ.Ε.Θ. αλλά D.E.TH. Ζητείστε από μαθητές ή και φοιτητές να σας κλίνουν τη συνεκφορά Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης κι αν κλίνουν σωστά το επίθετο διεθνής, θα σας κεράσω μπουγάτσα στο Μακεδονία Παλάς. Ρωτήστε να σας πουν μερικά ομόρριζα του εξορύσσω και θα ακούσετε: εξορίζω, ορισμός, ορίζω, ριζωμένος, ρυζόγαλο! 

 

Χωρίς γερές βάσεις στη μητρική γλώσσα ούτε γερή οικονομία θα αναπτύξουμε. Κινητήριος μηχανή της οικονομίας είναι η εργασία και της εργασίας η κοινωνική συνείδηση. Η κοινωνική συνείδηση κάνει τον άνθρωπο να είναι εργατικός κι όχι παράσιτος. Και η κοινωνική συνείδηση καλλιεργείται με την αγάπη για την πατρική γη και τη μητρική γλώσσα. Οι έξυπνοι λαοί έχουν δύσκολες γλώσσες. Η δυσκολία εκμάθησης της μητρικής τους κάνει εξυπνότερους και προσεκτικότερους, δημιουργικότερους και πιο ευφάνταστους. Σκεφτείτε πόσες παραπάνω δεξιότητες θα είχα αναπτύξει, αν είχα γράψει το κείμενο αυτό σε πολυτονικό. 

 

Η διαβόητη ατομική ευθύνη, που θυμηθήκαμε πρόσφατα, είναι παιδί της κοινωνικής συνείδησης. Όποιος δεν έχει συνείδηση ότι πρέπει να λειτουργεί υγιώς ως κύτταρο του κοινωνικού ιστού μετατρέπεται σε καρκίνωμα. Καλό, λοιπόν, εκτός από τα δικαιώματα να εισαγάγετε στα σχολεία και λόγο περί καθηκόντων. Και ίσως κάτι περί δημοκρατικής αμφίεσης -κυρίως των μαθητριών. Δεν γίνεται να διδάσκεις «Επιτάφιο» του Θουκυδίδη ή του Ρίτσου κι αυτός να θάβεται στα τάρταρα των ντεκολτέ. Μπορεί η ποδιά και το πηλήκιο να θυμίζουν αυταρχικότερες εποχές, αλλά και το άλλο άκρο θυμίζει χαρέμι. Και το χαρέμι ουδέν δημοκρατικό ή φεμινιστικό έχει. Και σίγουρα δεν είναι παραγωγικό.

 

Γιάννης Σ. Καργάκος