Δύσκολη συλλογιστική από ανθελληνικές κυβερνήσεις

 

" Όλα καλά με τον μικρό μας ήρωα, γιατί είναι ήρωας μέσα σε ένα τέτοιο πικρό και πολύ χρονοβόρο ταξίδι… Ευχαριστώ για τα μηνύματα σας, δεν είχα τηλέφωνο να απαντήσω… Επιστρέψαμε στο νησί κι όλα καλά.

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά, έστω από εδώ το ιατρικό επιτελείο του νησιού μας αυτά τα δύο γενναία παιδιά για την τεράστια προσπάθεια που έκαναν στον ήρωά μας …. Θα μείνω μόνο σε αυτό το κομμάτι δεν θα μπω στο θέμα του ΕΚΑΒ, αυτό θα γίνει σε επίσημο έγγραφο…

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω λιμεναρχείο, τελωνείο, αστυνομία, το πρακτορείο του νησιού και φυσικά τον καπετάνιο Νίκο Μάτσο με το «Ελεονόρα» με το οποίο και μεταφέρθηκε ο ήρωας στο Κας.

 

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καϊμακάμη του Κας που με το πρώτο κάλεσμα που έκαναν γνωστοί μας έδωσε το πράσινο φως για την είσοδο στην χώρα της Τουρκίας. Σας ευχαριστούμε…

Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Λιμεναρχείο, το Τελωνείο, την Αστυνομία, το ΕΚΑΒ της Τουρκίας που μας περίμενε για περισσότερο από μισή ώρα στο λιμάνι του Κας και έγινε η μεταφορά του ήρωά μας …..

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον γιατρό και φίλο μας Τζεμ για όλες τις ενέργειες που έκανε κι αλλάξαμε 2 νοσοκομεία και 2 ιδιωτικές κλινικές…. Και φυσικά τον γιατρό Χακάν που ξύπνησε μεσάνυχτα κι ήρθε αμέσως να φτιάξει τον ήρωα μας …..

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους αδελφούς μου και φίλους μου στην Τουρκία για όλοι την οργάνωση και την ψυχολογική υποστήριξη που μας έδιναν αυτές της δύσκολες ώρες που ήμασταν εκεί από την άφιξη μας μέχρι και την αναχώρησή μας …..

Και ιδιαίτερα θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου την οικογένεια της Hurigül Bakirci Magiafi που από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό ήταν δίπλα μου και ειδικά ο αδελφός της Εμρέ, που δεν έχω λόγια να περιγράψω όλη αυτήν την κούραση, τις ατελείωτες ώρες οδήγησης… Τα ατελείωτα τηλεφωνήματα, χωρίς φαγητό, χωρίς ύπνο, χωρίς τίποτα και ακόμα αλλά πολλά… Εμρέ δεν έχω λόγια να σε ευχαριστήσω για όλα αυτά που έκανες για τον γιο μου… Σε ευχαριστώ αδελφέ μου.

Και φυσικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Νίκο Ασβέστη που δεν έλειψε ούτε δευτερόλεπτο από το πλάι μου σε όλο αυτό το ταξίδι

Ευχαριστώ πατέρα.

Ευχαριστώ για την άψογη εξυπηρέτηση και για την υπέροχη φιλοξενία αδέλφια μου.

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου

Με εκτίμηση…….

Χρήστος Δούλος

Χωρίς γιατρό γενικής ιατρικής για πάνω από τρία χρόνια".

 

 

26 εκατομμύρια εμβόλια αγόρασε η Ελλάς στην πρώτη φάση, με 15€/ δόση, σύνολο 400 εκατομμύρια.

 

20 εκατομμύρια κόστισε η πρώτη λίστα Πέτσα 

 

2 εκατομμύρια κοστισε η δεύτερη λίστα Πέτσα.

 

Συν 18 εκατομμύρια η προώθηση της εμβολιαστικής καμπάνιας. 

 

Άλλα 5 εκατομμύρια η λίστα Πλεύρη.

 

Και ακολούθησαν επιπλέον αγορές για εμβόλια και έξοδα...

 

Από όλον αυτό τον πακτωλό χρημάτων που ο Πλεύρης υποσχόταν πως "θα μείνει σαν υποδομή και στο ΕΣΥ", έμειναν μια Πάγωνη υποψήφια για τις εκλογές, κάποιες δωρεές μερικών εκατομμυρίων εμβολίων σε ξένες χώρες για να μην λήξουν και πολλά περιφερειακά νοσοκομεία και υποδομές υγείας υποστελεχωμένες, με τον κόσμο αφημένο στην μοίρα του.

 

Βεβαίως έχει και ο κόσμος τις ευθύνες του. Στον Δήμο Μεγίστης στις εκλογές του 2019 η ΝΔ πήρε 40%, ο ΣΥΡΙΖΑ 23% και το ΚΙΝΑΛ 14%, δηλαδή σχεδόν οι 8 στους 10 ψήφισαν τα κόμματα που ευθύνονται ΚΑΙ γι' αυτό το χάλι...

 

Πάντως, στον κεντρικό σχεδιασμό του κράτους, (ο οποίος δεν υφίσταται), το Καστελλόριζο είναι πιο σημαντικό να έχει υποδομές Υγείας, Παιδείας και Ασφαλείας, σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο τόπο της Ελλάδος. Είναι ζήτημα γεωστρατηγικής, αφορά τον κρίκο που μας συνδέει με την Κύπρο.

Βεβαίως δεν μπορεί κανείς να περιμένει τέτοια συλλογιστική από κυβερνήσεις ανθελληνικές...

 

Ε. ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ

Comicdom και εκφυλισμένη τέχνη

Μεγαλώσαμε με εισαγόμενα κόμικ και με μια μειωμένη ποικιλία σκίτσων εγχώριας κατασκευής με αμφισβητούμενη πολιτική κατεύθυνση ή τοποθέτηση.

 

Η τηλεόραση υπήρξε ακόμα χειρότερη καθώς τα τηλεοπτικά "μαγαζιά" είναι λίγα και έχουν απόλυτο έλεγχο εικόνων και προγράμματος με σαφή ανθελληνική ή "ελληνοφθόρα" κατεύθυνση.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε παραπονεθεί για το ότι δεν είχαμε σαν παιδιά οι ίδιοι ή σαν μεγάλοι δεν έχουμε να δώσουμε στα παιδιά μας κάποιο καλύτερο δείγμα μοντέρνου πολιτισμού όπως είναι το σχέδιο, η εικόνα, η λαϊκή κουλτούρα.

 

Προσωπικά, εδώ και χρόνια έχω διαπιστώσει και επισημάνει πως η Αριστερά έχει κυριαρχήσει σε κάθε έκφανση της τέχνης, και δεν νομίζω πως μπορεί να το αρνηθεί κανείς αυτό. Διότι ο εθνικός, πατριωτικός χώρος έμεινε πίσω στην λαϊκή κουλτούρα, στο σύγχρονο ρεύμα, στην εκπροσώπηση του στην εικόνα και στον ήχο, αρκούμενος σε σκονισμένα βιβλία και σκουριασμένα αγάλματα.

 

Πριν λίγα χρόνια ξεκίνησε μια προσπάθεια την οποία προσωπικά υποδέχθηκα με ενθουσιασμό. Αυτή η προσπάθεια σφυρηλατήθηκε εντός μιας ομάδος ανθρώπων που έχουν κοινό παρονομαστή την αγάπη για την Πατρίδα και βλέπουν την λαϊκή τέχνη ως μέσο έκφρασης αλλά και εξυπηρέτησης ευγενούς σκοπού. Και η προσπάθεια αυτή άρχισε να αποδίδει καρπούς. Διότι γύρω από την ομάδα αυτή συντάχθηκαν άνθρωποι ικανοί να προσφέρουν τέχνη με ίδιο παρονομαστή, την Πατρίδα, και άρχισαν να δημιουργούν ένα εύρος από πολιτισμικά παράγωγα όπως εκπομπές, σκίτσα, κόμικ, ραδιόφωνο, νέα, ειδησεογραφία, που αδιαμφισβητήτως δεν υπάκουε σε κανέναν καναλάρχη και σε κανέναν πολιτικό φορέα. 

 

Φυσικά η μιζέρια του χώρου, με τους γνωστούς ιδεολογικούς αναχωρητές, "κοσμοκαλόγερους" της "ιδέας", άνθρωποι μη παραγωγικοί που δεν έχουν προσφέρει ούτε κουτσουλιά μετρήσιμου έργου σε αυτό που λένε πως υπηρετούν, έσπευσαν να πετροβολήσουν αυτήν την προσπάθεια διοτι ήταν πολύ "ανάλατη" για το "ιδεολογιόμετρό" τους...

 

Κι αν νομίζετε πως αυτοί ήταν οι μόνοι εχθρικά διακείμενοι, κάνετε λάθος, διότι ο μεγάλος εχθρός ήταν και είναι απέναντι. Οι πάσης φύσεως αριστερίζοντες, με τις 1000+1 φράξιες τους, που μπροστά στον κοινό κίνδυνο ενώνονται και συσπειρώνονται.

 

Για κάτι τόσο απλό όπως μερικά σκίτσα με την ελληνική σημαία και ανθρώπους που ανέβηκαν ως "ημίθεοι" στο πάνθεον των ηρώων του Ελληνισμού, οι αριστεροί εντόπισαν τον δημιουργό των σκίτσων αυτών και άσκησαν τις κατάλληλες πιέσεις ώστε να τον αποκλείσουν από τον πλέον προσφιλή και εύκολο διάδρομο γνωριμίας και επικοινωνίας με το ευρύ κοινό.

 

Αυτό δεν είναι νέο φυσικά, συμβαίνει συχνά. Και στην Μουσική, και στην τηλεόραση και στην ζωγραφική. Γνωρίζουν την ισχύ που διαχειρίζονται και δεν παραδίδουν έτσι εύκολα τα κλειδιά σε άλλους.

 

Όμως, αυτό που δεν περίμεναν αυτή τη φορά ήταν να βρουν αντίδραση γι' αυτήν την ξεδιάντροπη πολεμική τους. Μέσα σε λίγες ώρες, ο κύκλος που σας προανέφερα, κινητοποιήθηκε με κάθε τρόπο και μέσον, και προκάλεσε επικοινωνιακά πλήγματα στην διοργάνωση που απέκλεισε τον νεαρό εθνικόφρονα σκιτσογράφο.

 

Η νίκη είναι ηθική πρωτίστως αλλά και υλική (για λόγους που δεν μπορώ ακόμα να εκθέσω δημοσίως), κυρίως διότι για πρώτη ίσως φορά, σε ένα μείζον καλλιτεχνικό γεγονός, ο χώρος που διατείνεται πως εμφορείται από πατριωτικές αρχές και εθνικές ανησυχίες αντέδρασε αρκετά συντονισμένα (τουλάχιστον όσον αφορά την ψηφιακή του παρουσία) κάνοντας αρκετές ενέργειες ώστε να μην συντελέσουν αυτήν την απρόκλητη επίθεση οι διοργανωτές, αβρόχοις ποσί.

 

Φυσικά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να φτάσουμε να ορίζουμε τα πράγματα προς το συμφέρον του Έθνους και της Πατρίδας, αλλά έγινε μια αρχή θεωρώ. Σε αυτήν την αρχή και προσπάθεια, κανείς από όσους παραπονιούνται για την εκφυλισμένη τέχνη και για την κατάντια του πολιτισμού μας, δεν θα έχει δικαιολογία αν δεν συμπαρασταθεί. Εύγε σε όσους άφησαν κατά μέρους μικροϊδεολογικοπολιτικές διαφορές και είδαν την "μεγάλη εικόνα".

 

Μόνο η μαζικότητα και η οργάνωση είναι ικανή να αλλάξει την οπτική χορηγών, καναλαρχών, και παραγόντων, ώστε τα παιδιά μας να γλιτώσουν από την εκφυλισμένη τέχνη.

Θεού θέλοντος, η νίκη θα έρθει.

 

#kn_pappas_art

Right Society

 

Ε.Δ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Είναι ευτύχημα που υπάρχει Εφεδρεία

 

Συνάντησα αυτόν εδώ τον τύπο σε μια άσκηση εφέδρων στην Μακεδονία. Τον ρώτησα τι κάνεις εδώ, δεν έχεις άλλες δουλειές; μου είπε πως τις άφησε για να είναι παρών εδώ. Και τι νομίζεις ότι κάνεις; του είπα... Ο,τι οφείλω απέναντι στους δικούς μου ανθρώπους και απέναντι στην χώρα που με γέννησε και με έκανε περήφανο για την κληρονομιά της, μου απάντησε.

 

Επεισόδιο 1.

Η ιστορία μου ξεκινάει κάπου έξω από το Ρουφ στην Αθήνα, όταν συνάντησα τους φίλους μου που με ρώτησαν τι δήλωσα στην ανακοπή της αναβολής μου. Τους είπα πως σκόπευα να περάσω τον ένα χρόνο της θητείας μου όσο πιο παραγωγικά μπορούσα και γι' αυτό δήλωσα "ειδικές δυνάμεις". Τότε μου έλεγαν, είσαι τρελός, θα κοπείς, πήγαινε άλλαξέ το κλπ...

Και ήρθε η ώρα που στρατεύτηκα, και ζήτησα να πάω στην Κύπρο θεωρώντας πως ο πιο ωφέλιμος τρόπος για να περάσω αυτόν τον ένα χρόνο που μου ζητούσε η Πατρίδα, ήταν να πάω σε μια μάχιμη μονάδα εκπαίδευσης, δίπλα στον εχθρό. Δεν είναι του παρόντος να το αναλύσω, αλλά απογοητεύτηκα, διότι εγώ προσέφερα το κορμί μου στην Πατρίδα για έναν χρόνο, ώστε να εκπαιδευτώ σοβαρά στο πως να εξοντώσω οποιονδήποτε περάσει τα σύνορα με σκοπό να βλάψει την Ελλάδα και οι ηγέτες της σπατάλησαν τον χρόνο μου με ανούσιο τρόπο χωρίς να μου δώσουν την κατάλληλη εκπαίδευση.

 

Επεισόδιο 2.

Προ επτά ετών, ενα Κυριακάτικο καλοκαιρινό απόγευμα, βρέθηκα ξαπλωμένος πάνω στα χαλίκια μιας ασφάλτινης παραθαλάσσιας επαρχιακής οδού, με το ένα μου πόδι σπασμένο σε δύο σημεία, ανίκανος να σηκωθώ. Ευτυχώς το τρακάρισμα αν και σοβαρό, δεν μου στοίχησε την ζωή. Όμως με έθεσε σε μια κατάσταση μερικής αναπηρίας, αφού το πόδι μου δεν κόλλησε ποτέ σωστά και δεν ανέκαμψε μυικά από την απότομη απώλεια μυϊκής μάζας που επήλθε ως αποτέλεσμα της δίμηνης κατάκλισής μου.

Η απώλεια έφτασε το 55% στο τραυματισμένο πόδι και το 10% στο καλό, το οποίο γρήγορα αναγκάστηκε να κάνει δουλειά και για τα δύο δυναμώνοντας ξανά. Μετά από 2 διορθωτικές εγχειρήσεις φοβόμουν πως δεν θα μπορέσω να ανακάμψω, όμως δεν άφηνα αυτήν την κατάσταση να με κλονίσει ψυχικά, παρ' όλο που αναπολούσα την παλαιά μου και φυσική κατάσταση.

 

Επεισόδιο 3.

Μετά από 4 χρόνια ανεπιτυχών ατομικών προσπαθειών ενδυνάμωσης και ανάκαμψης και εντελώς συμπτωματικά, γνώρισα την ενεργή Εφεδρεία μέσω ενός φίλου. Η συγκυρία βοήθησε διότι η "ελληνοτουρκική φιλία" είχε μπει σε νέα φάση στενού φλερτ και η κατάσταση "μύριζε" κίνδυνο.

Εκεί ήρθα σε επαφή και σχημάτισα νέες φιλίες με ανθρώπους που έκαναν κάτι σπουδαίο στα δικά μου μάτια: ενσάρκωναν το όραμα του πολίτη-οπλίτη. Ήμουν δε πολύ τυχερός διότι έπεσα σε καλή περίπτωση ανθρώπων που ήταν απλοί, αληθινοί, χωρίς προσποιητή εικόνα "αντρίλας" και μαγκιάς.

Εκεί άρχισα πλέον συστηματικά να συναγωνίζομαι και συνεκπαιδεύομαι με άνδρες μικρότερους ή μεγαλύτερους από εμένα, που είχαν αντοχή, δύναμη και ικανότητες περισσότερες από εμένα και αυτό με ώθησε στο να προσπαθήσω να τους φτάσω. Άρχισα να φορτώνομαι κιλά, να περπατάω και να τρέχω φορτωμένος, να διαβάζω και να μαθαίνω πράγματα που αφορούν την στρατιωτική εκπαίδευση ενός σύγχρονου οπλίτη και έτσι να βελτιώνομαι συνεχώς.

 

Επεισόδιο 4.

Αν και είχα συμμετάσχει σε αρκετές ασκήσεις, η ετήσια άσκηση "Μακεδονομάχος" ήταν ένας στόχος που είχα βάλει πάνω από τις υπόλοιπες και έπρεπε να επιτύχω. Προετοιμάστηκα όσο το δυνατόν καλύτερα με δεδομένο την διπλή μου εργασία, την οικογένεια και τις λοιπές κοινωνικές μου υποχρεώσεις και βρέθηκα με την ομάδα, το περίπολό μου στην Μακεδονία για τον αγώνα αυτόν.

Δεν με ενδιέφερε η πρωτιά, ούτε η διάκριση. Με ενδιέφερε η συμμετοχή δίπλα σε δυνατούς, μάχιμους άνδρες, συναγωνιζόμενος απλώς μέσα στις ίδιες συνθήκες δυσκολίας λόγω της φύσης της ασκήσεως και των καιρικών συνθηκών.

Διήνυσα επιτυχώς τα ~20 χλμ πορείας, με ~15 ΣΤ.αθμούς ΕΚ.παιδεύσεως, φέροντας πάνω μου περί τα 25 κιλά εξοπλισμού και υλικών τα οποία μέχρι τη λήξη του αγώνα έγιναν 21 κιλά, συνεργάστηκα επιτυχώς με την ομάδα μου προσφέροντας το δικό μου μερίδιο ευθύνης στην επιτυχή της παρουσία και εν τέλει ήρθε και ένα ανέλπιστο για εμένα μετάλλιο...

 

Επίμετρο.

Πολλές φορές ξεχνάμε πως ο κάθε άνθρωπος γύρω μας κουβαλάει τον δικό του σταυρό. Για εμένα ο δικός μου ήταν η αδυναμία από ένα πόδι που δεν γιατρευόταν. Και το βραβείο μου ήταν πως γιατρεύτηκε. Διότι μετά την συμμετοχή μου αυτή, έφτασα στο σημείο που ήμουν πριν το ατύχημα. Με ένα λαμπρό μέλλον, πως η πορεία αυτή μπορεί να βελτιωθεί κι άλλο και με συνεχή προσπάθεια να ανέβω πολύ ψηλότερα από εκεί που ήμουν. Η θέληση και το πείσμα υπάρχουν. Ο αγώνας και τα "έπαθλα" είναι εμπρός μου.

 

Είναι ευτύχημα που υπάρχει Εφεδρεία κι ας μην την θέλουν αυτοί που ηγούνται της χώρας, διότι προσφέρει αυτό που οι ίδιοι δεν επιθυμούν να έχουμε: ικανότητες και προετοιμασία...

Και του χρόνου.