5 ημέρες έμειναν 250.000 συμπολίτες μας, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Χωρίς ρεύμα σημαίνει χωρίς ψυγείο, χωρίς θέρμανση (οι λέβητες θέλουν ρεύμα για την αφή και την συνέχεια της καύσης, αλλά και για τους κυκλοφορητές), χωρίς κουζίνα και φούρνο.
Θέλετε να δούμε το "ευχάριστο" της υπόθεσης; 250.000 συμπολίτες μας, είχαν την ευκαιρία να δουν πώς είναι πιθανώς, να ζεις σε καθεστώς πολεμικής σύρραξης.
Είτε λόγω συσκότισης, είτε λόγω χτυπημάτων σε ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, είναι πιθανόν να υπάρξουν ημέρες και νύχτες χωρίς ρεύμα.
Αν θέλετε την γνώμη μου, αν αυτό το κράτος σεβόταν την ασφάλεια των πολιτών και είχε εθνικά αντανακλαστικά, έπρεπε εδώ και μήνες (χρόνια) να έχει πραγματοποιήσει ασκήσεις για προετοιμασία και αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. ΑΥΤΗ είναι η πρώτη υποχρέωση της Πολιτικής Προστασίας, και όχι η επιδημία πνευμονίας.
Η συμβουλή και στρατηγική προετοιμασία ώστε το μέσο νοικοκυριό να έχει μια γκαζομπουκάλα, μια εστία γκαζιού, λίγη ξηρά τροφή ως απόθεμα, μια δεξαμενή πόσιμου ύδατος, ή άλλες λύσεις ανάγκης ώστε ο πληθυσμός να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις.
Το χειρότερο είναι πως όλα αυτά φαντάζουν εξωπραγματικά σε μια Ελλάδα που από τη μια ξεσπαθώνει στα ΜΚΔ για πόλεμο κι από την άλλη πνίγεται σε μια κουταλιά νερό με λίγο χιόνι.