ανήρχοντο εις 17.000.000. Εάν δε η Ελληνική φυλή ηύξανε κατ' έτος ουχί κατά 2% ώς είναι παραδεδεγμένον υπό των στατιστικολόγων, αλλά μόνον κατά 0,5%, ο σημερινός ελληνισμός έπρεπε να υπερβαίνη τα 200 εκατομμύρια!...
Διατί δεν είναι παρά μόνον επτά σήμερον; Διότι από της αρχαιότητος ετάχθη ως ο μόνος προασπιστής του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού κατά των όγκων μυρίων βαρβάρων φυλών, διότι από της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως και προ αυτής, διαρκώς απεδεκατίζετο δι' αποτροπαίων και σατανικών κατά περιόδους μεθόδων, ήτοι εξισλαμισμών, σφαγών, παιδομαζωμάτων και πάλιν σφαγών και πάντοτε σφαγών, αίτινες εκλάδευον διαρκώς το εθνικόν ημών δένδρον. Γνωστή δε είναι η ρήτρα του Κορανίου η επιτάσσουσα προς εξόντωσιν των Χριστιανών, το "Σφάξατε τους απίστους, όπου αν εύρητε αυτούς, αιχμαλωτίστε αυτούς και στήσατε αυτοίς ενέδρας".
Ο Γερουσιαστής Δαμάτ Φερέτ Πασσάς (πρώην μέγας Βεζύρης) κατά την συνεδρίασιν της Οθωμανικής Γερουσίας της 9/22 Οκτωβρίου
1918 έλεγεν: «Η εκμηδένισις των χριστιανικών πληθυσμών ήτο ασύγγνωστον έγκλημα αποδοτέον είς τό Κομιτάτον «Ένωσις - Πρόοδος» και ήτο έγκλημα διαπραχθέν άνευ ουδενός λόγου. Οι πληθυσμοί ούτοι δεν μετανάστευσαν ιδία βουλήσει, αλλ' εξηναγκάσθησαν ν' απέλθωσιν, υπό την απειλήν και την βίαν και ανοικτιρμόνως εξωλοθρεύθησαν».
Συνεχίζων δε έπιπροσθέτει: «..... και ολικός αριθμός των Οθωμανών υπηκόων των απελαθέντων κατά τοιούτον τρόπον, ανέρχεται είς 550.000 ψυχάς, φοβούμαι δε ότι ο αριθμός ούτος είναι κατώτερος του πραγματικού».}
Απόσπασμα από το βιβλίο, "Το προσφυγικόν Πρόβλημα από ιστορικής, νομικής και κρατικής απόψεως" του Αθανασίου Πρωτονοταρίου, Δικηγόρου, Επιθεωρητού Ανταλλαγής, εκδ. "Πυρσού", 1929.
~~~
Και πράγματι είναι σαφώς πολύ μεγαλύτερος ο αριθμός των σφαγιασθέντων και παντοιοτρόπως δολοφονηθέντων Ελλήνων, ενώ δε προστιθεμένων και των Αρμενίων και λοιπών Χριστιανών Οθωμανών, υπερβαίνει το 1,5 εκατομμύριο ψυχές. Όλα αυτά έως το 1918, και χωρίς να έχει συντελεστεί η τελευταία πράξη του γενοκτονικού εγκλήματος του "ευγενούς" αυτού απαυγάσματος της Ιστορίας που ονομάζεται Τούρκος.
Προαναφερθέντων τούτων, είναι βεβαίως χρέον να αναφέρουμε την επέτειο της λήξης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου που συνετελέσθη σαν προχθές την 8η Μαΐου 1945, ωστόσο ο Έλλην μελετητής της Ιστορίας, ασχέτως ιδεολογίας, δεν μπορεί ουδόλως να βάλει ύπερθεν της δικής μας εθνικής τραγωδίας του 1922, τις οποιεσδήποτε θυσίες άλλου λαού, είτε αυτός είναι ο Ρωσικός, είτε ο Γαλλικός, ο Αγγλικός ή ο Γερμανικός και Ιταλικός, ο Πολωνικός και Ισραηλιτικός.
Προς τούτο δε επιρρωννύουσι και ορισμένες "πρωτιές" της δικής μας Γενοκτονίας.
Απέναντι στην Ισραηλιτική Γενοκτονία στέκει η επιμελής, σχεδόν χιλιόχρονη Γενοκτονία των Ελλήνων από τους πάσης φυλής Τούρκους, η ερήμωση και εκγύμνωση ου μόνον της μαρτυρικής Ανατολίας αλλά και της αυτής μητροπολιτικής επιλεγομένης "Παλαιάς Ελλάδος".
Την καταστροφή της Δρέσδης αλλά και της Χιροσίμα και Ναγκασάκι, επισκιάζει η καταστροφή της Σμύρνης, η οποία πλαισιώνεται από ένα πλήθος άλλων περιφερειακών σφαγών όπως του Αϊδινίου και των Βρυούλων. Σφαγές που στην δική μας περίπτωση δεν έγιναν με τον "ανθρωπιστικό" και σύγχρονο απρόσωπο τρόπο του βομβαρδισμού, αλλά με μεσαιωνικά μέσα, ήτοι μάχαιρα, τσεκούρι και σκοινί ιδιαίς χερσί...
Απέναντι στην καταστροφή και αιχμαλώτιση της 6ης Στρατιάς του Πάουλους στέκεται η αιχμαλώτιση του Α' Σώματος Στρατού του Τρικούπη: από τους 53.000 Έλληνες, ακμαίους πολεμικούς άνδρες που αιχμαλωτίστηκαν, μόλις 13.000 επέστρεψαν στην Ελλάδα, ενώ οι υπόλοιποι 40.000 πέθαναν σε καταναγκαστικά έργα, βασανισμούς, παρά φύσιν βιασμούς και απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης.
Στενάχωρη πλην όμως ενδεικτική λεπτομέρεια πως ο καγκελάριος Αντενάουερ ακόμα και 10 χρόνια μετά την λήξη του Πολέμου, αγωνιζόταν για την επιστροφή των Γερμανών αιχμαλώτων με το σύνθημα "κάνεις αιχμάλωτος πίσω", ενώ εδώ στην Ελλάδα, οι αγνοούμενοι αιχμάλωτοι θεωρήθηκαν χαμένη υπόθεση και εγκατελείφθησαν, διαγραφόμενοι πλήρως από την συλλογική μνήμη.
Της δεκαετούς πολεμικής περιπέτειας της Πατρίδας μας, 1912-1922, το κόστος σε στρατευμένους άνδρες ανήλθε σε 70.000, από έναν συνολικό πληθυσμό 5 εκατομμυρίων, μη υπολογιζομένων των φονευθέντων ανηλίκων αγοριών και των λοιπών αστράτευτων και αμάχων. Η αναλογία ανδρών-γυναικών στους πρόσφυγες που ήρθαν μετά την ανταλλαγή ήταν 45/55 άνδρες/γυναίκες, με τους άνδρες να απαρτίζονται κυρίως από ανήλικα αγόρια και υπέργηρους.
Ήταν ένα αδιαμφισβήτητα βαθύτατο πλήγμα στην ζωτικότητα του Έθνους, από το οποίο θα ανακάμπταμε ίσως μετά από 20-25 χρόνια, υπό την προϋπόθεση να μην εμπλακούμε σε αιματηρό πόλεμο, κάτι που δυστυχώς ΔΕΝ συνέβη, αφού στις 28 Οκτωβρίου 1940, στις 3 τα ξημερώματα, ο πόλεμος μας χτύπησε την πόρτα...
Το μικρασιατικό πολεμικό θέατρο υπήρξε ο δικός μας παγκόσμιος πόλεμος, αφού ήταν μια μάχη επιβίωσης του εν Ανατολία Ελληνισμού, και μια ανεπανάληπτη ευκαιρία, μετά από 850 χρόνια, να κλείσει η πληγή που άνοιξε στο Ματζικέρτ...
Δυστυχώς, "σύμμαχοι" και εχθροί, Ευρωπαίοι εταίροι, Άγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί, Ρώσσοι και βεβαίως ο λαός των τραπεζιτών, υπήρξαν συνυπεύθυνοι για την καταστροφή μας και για τον μαρασμό του Έθνους μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου