Ωριμάζοντας....

"-Την σιχαίνομαι την Ελλάδα, θέλω να φύγω!

-Ωραία, γιατί δεν φεύγεις;"

-Γιατί δεν μου αναγνωρίζουν το πτυχίο έξω και πρέπει να χάσω 3 χρόνια για να το ξανακάνω!"

 

Αυτή την συζήτηση με μικροπαραλλαγές την έχω κάνει αρκετές φορές τον τελευταίο καιρό. Κάποιος
μου το διευκρίνισε κι ολας πως την αγαπάει την Ελλάδα, απλώς δεν αγαπάει τους Έλληνες, θα την προτιμούσε άδεια δηλαδή.

 

Ωριμάζω, διότι κάποτε θα προσπαθούσα να τους νουθετήσω, να τους αλλάξω γνώμη με επιχειρήματα. Τώρα πια καταλαβαίνω πως δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να αγαπήσει με επιχειρήματα. Η αγάπη δεν είναι ποσοτικό στοιχείο που μπορεί να μπει σε ανάλυση συν και πλην. 

 

Αυτά τα παιδιά, μπορεί κανείς να πει πως δεν φταίνε. Οι γονείς τους φταίνε που δεν τα δίδαξαν να αγαπήσουν την Ελλάδα. Τώρα το κύπελο της ψυχής τους είναι άδειο από αγάπη για την Πατρίδα, το έχει καταλάβει εξ ολοκλήρου ο υλισμός και ο κοσμοπολιτισμός. Αισθάνονται "πολίτες του κόσμου", τα φράγκα είναι οι δεσμοί με την νέα τους πατρίδα, όπου βγάζουν περισσότερα, αισθάνονται καλύτερα.

 

Έφυγαν στο παρελθόν ολόκληρες γενιές μεταναστών, κι έκλαιγαν με μαύρο δάκρυ που τους έφαγε η ξενιτιά. Τούτοι εδώ τώρα όμως είναι κάτι καινούριο. Φεύγουν σιχτιρίζοντας, ρίχνουν μαύρη πέτρα με χαρά πίσω τους, μαζί με 5 μούντζες. Για εμένα δεν έχει ουσία να τους αλλάξω τα μυαλά. Δεν με ενδιαφέρουν πλέον αυτοί οι άνθρωποι, έχουν αποκοπεί από τον εθνικό κορμό, είναι γενίτσαροι του κοσμοπολιτισμού και της νέας εποχής του "νέου πατριωτισμού" όπως λένε και οι δικοί μας γυμνοσάλιαγκοι της πολιτικής.

 

Σε ένα υγιές καθεστώς αυτοί θα αποκόπτονταν από την υπόσταση του Έλληνα πολίτη, θα τους αφαιρείτο κάθε δικαίωμα που απορρέει από την ιθαγένεια. Διότι δεν μπορούμε να συναποφασίζουμε για την μοίρα της χώρας εγώ με αυτήν που λέει πως την σιχαίνεται.

 

Ωστόσο, μην βιαστείτε να κρίνετε. Αυτοί είναι ειλικρινείς, παραδέχονται τα αισθήματά τους. Και είναι (σχετικά) λίγοι. Οι πολλοί είναι εκεί έξω, είναι οι αδιάφοροι, είναι αυτοί που δεν τους καίγεται καρφάκι για την μοίρα της Πατρίδας, είναι αυτοί που έχουν υιοθετήσει έναν αλλότριο τρόπο ζωής και ιδέες, αυτοί που μισούν κάθε τι που θυμίζει Ελλάδα, καίτοι βρίσκονται στην Ελλάδα.

 

Το να μένεις πιστός πλέον στα εθνικά νάματα είναι μια μορφή ασκητικής.

Και μια μορφή Επανάστασης ενάντια στον Μοντέρνο Κόσμο....