Ξαφνικά μια από αυτές με ρωτάει :
"Αυτή η εφημερίδα είναι τοπική;"
"Όχι", της απαντάω, "αθηναϊκή είναι" και ανοίγω την "Εστία" για να την δει.
Με το που βλέπει ποια εφημερίδα διαβάζω, της γυρίζει το μάτι.
"Ποιανού είναι αυτή η εφημεριδα;" με ρωτάει με αποτροπιασμό.
"Δικιά μου είναι", της λέω ενώ ακόμη δεν είχα καταλάβει γιατί αντιδράει έτσι και συνεχίζω :
"Θέλετε μήπως να την διαβάσετε;"
Το ύφος της έγινε ακόμη πιο ξινό και απαξιωτικό.
"Εσείς τη διαβάζετε;" με ξαναρωτάει και με κοιτάζει με τόση αηδία λες και διάβαζα μπροστά της το "Εγχειρίδιο του ευσυνείδητου ουρολάγνου". Και κάπου εκεί άρχισε την ειρωνεία:
"Μήπως είστε στρατιωτικός;"
"Όχι", της απαντάω.
"Μήπως είστε γιος στρατιωτικού;"
"Όχι και για να μην κουράζεστε δεν ανήκω σε κανένα σώμα ασφαλείας. Την έχετε παρεξηγήσει την "Εστία"", της λέω και γυρνάω από την άλλη μεριά για να λήξει εκεί η συζήτηση.
Εκ των υστέρων, μετάνιωσα που δεν της απάντησα όπως της άξιζε. Αλλά εκείνη την ώρα, σεβάστηκα την ηλικία και το φύλο της και επιπλέον ομολογώ ότι τα είχα χάσει με το θράσος της να αρχίσει να ειρωνεύεται έναν άγνωστο μόνο και μόνο επειδή δεν της αρέσει η εφημερίδα που διαβάζει. Και δυστυχώς περιπτώσεις σαν της κυρίας δεν είναι μεμονωμένες.
Πολλοί "προοδευτικοί" διακατέχονται από αντίστοιχη νοοτροπία (και στις μέρες μας οι "προοδευτικοί" δεν ψηφίζουν μόνο τα αριστερά κόμματα αλλά και τη μητσοτακική "Νέα Δημοκρατία"). Όλοι αυτοί είναι τόσο βέβαιοι ότι εκπροσωπούν τις "Δυνάμεις του Φωτός" και ότι έχουν το μονοπώλιο της ηθικής , είναι τόσο σίγουροι πως οι απόψεις τους είναι οι μόνες ορθές, είναι τόσο πεπεισμένοι πως βρίσκονται στη "σωστή πλευρά της ιστορίας", που θεωρούν αδιανόητο ότι υπάρχουν άνθρωποι με σώας τας φρένας που δεν ασπάζονται τις προοδευτικές τους παρλαπίπες!
Και έτσι πιστεύουν ότι είναι καθήκον τους να συνετίσουν τους "παραστρατημένους" και να τους φέρουν στον ίσιο δρόμο, με όποιο μέσο είναι δυνατό. Αν μάλιστα σκεφτείς πως σήμερα αυτοί οι φανατικοί και επηρμένοι προοδευτικούληδες βρίσκονται σε επιτελικές θέσεις του συστήματος, πως είναι το ίδιο το σύστημα, καταλαβαίνεις εύκολα γιατί οι ελευθερίες μας πάνε κατά διαόλου.
Πάντως, μετά από αυτό το "ευχάριστο" συμβάν, στο τραπέζι μας αρχίσαμε να μιλάμε υπέρ της παλινόρθωσης της Δυναστείας των Καραγιώργεβιτς στη Σερβία. Ευτυχώς η προοδευτική ξινή δεν μας άκουσε γιατί αλλιώς βάζω στοίχημα ότι θα είχε ζητήσει από τη διεύθυνση του μαγαζιού να μας απομακρύνει βιαίως από τον χώρο και από το Δήμαρχο της Σερίφου να μας αλείψει με πίσσα και πούπουλα και να μας διαπομπεύσει στους δρόμους του νησιού!
T.Chormovitis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου