MME, δεξιά, ακροδεξιά και καθηγητές πανεπιστημίου

 

Σκεφτείτε τι θα γινόταν αν κάποιος δεξιός διαδηλωτής "έλουζε" με μιλκσέικ κάποιον φιλελέφτ πολιτικό (πχ τον Μακρόν ή τον Τριντώ). Τα μεγάλα ΜΜΕ του πλανήτη θα γέμιζαν με βαθυστόχαστα ρεπορτάζ για το "αυγό του φιδιού που έσπασε", έγκριτοι δημοσιογράφοι θα μας εξηγούσαν γιατί η άνοδος της ακροδεξιάς αυξάνει την πολιτική βία ενώ ευαίσθητοι influencers θα καληνύχτιζαν τον Κεμάλ και θα μας έλεγαν, με δάκρυα στα μάτια, ότι αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.

Σήμερα πάλι που μια νεαρή γυναίκα άδειασε ένα μιλκσέικ πάνω στον Nigel Farage, είναι απλά Τρίτη
αφού τα διεθνή ΜΜΕ αντιμετώπισαν το θέμα με χαλαρότητα και διάθεση για αστεϊσμό. Η Σία Κοσιώνη στο δελτίο ειδήσεων του αγαπημένου μας ΣΚΑΪ δεν μπορούσε να κρύψει το χαμόγελό της όταν εκφώνησε την είδηση και μάλιστα, κρίνοντας από την επίθεση, έβγαλε το συμπέρασμα ότι "ο Farage δεν έγινε δεκτός με ενθουσιασμό στην εκλογική του περιφέρεια" (στην πραγματικότητα, ο Farage έτυχε θερμής υποδοχής στο Clacton με εκατοντάδες άτομα να τον επευφημούν αλλά τα MME στάθηκαν μόνο στο περιστατικό με το μιλκσέικ για να μας πείσουν ότι η προεκλογική συγκέντρωση ήταν μια αποτυχία... ) Επίσης, μην ξεχνώντας τις ένδοξες παραδόσεις του καναλιού της, η Σία Κοσιώνη δεν παρέλειψε να στολίσει τον Farage και το κόμμα του με τον χαρακτηρισμό "ακροδεξιός". Βέβαια, ακόμη και το κεντροαριστερό BBC έχει ζητήσει συγγνώμη επειδή χαρακτήρισε έτσι το Reform UK ( https://www.theguardian.com/.../bbc-apologises-for... ) ενώ πριν λίγες μέρες απολογήθηκε και στον Farage επειδή αποκάλεσε τον πολιτικό του λόγο "εμπρηστικό" ( https://www.telegraph.co.uk/.../bbc-accused-impartiality.../ ) αλλά τέτοιες φλωριές δεν περνάνε στο ελληνικά βοθροκάναλα (αυτόν τον απόπατο της διεθνούς δημοσιογραφίας) που θα ουρλιάζουν "ακροδεξιός!" μέχρι να παγώσει η κόλαση . 

 

Και κάπως έτσι θα καλύψουν τα ελληνικά ΜΜΕ και αυτές τις βρετανικές εκλογές : σαν ένα παραμύθι με "καλούς προοδευτικούς" και "κακούς ακροδεξιούς" και αν όλα αυτά δεν έχουν και μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα, δεν πρόκειται δα να κολλήσουν και σε τέτοιες λεπτομέρειες.

 

Και μιας και μιλάμε για ακροδεξιά

 

Διαπρεπής καθηγητής ελληνόφωνου πανεπιστημίου- ένας από τους πολλούς σοσιαλδημοκράτες που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια με την προβιά του φιλελεύθερου γιατί είναι της μόδας- μας προέτρεψε σήμερα να καταψηφίσουμε τα "ακροδεξιά" κόμματα γιατί δεν αποδέχονται την "φιλελεύθερη δημοκρατία και την ενωμένη Ευρώπη". 

 

Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Είναι η λεγόμενη "ακροδεξιά" εναντίον της "δημοκρατίας"; Αυτή τη στιγμή και σε αντίθεση με τον Μεσοπόλεμο δεν υπάρχει ούτε ένα μεγάλο "ακροδεξιό" κόμμα στην Ευρώπη που να υποστηρίζει την κατάλυση της δημοκρατίας και την επιβολή ενός δικτατορικού καθεστώτος. Αντίθετα, τα "ακροδεξιά" (επιμένω στα εισαγωγικά) κόμματα θέλουν να ενισχύσουν και να ενδυναμώσουν τη δημοκρατία δίνοντας φωνή σε στρώματα του πληθυσμού που μέχρι τώρα ήταν στο περιθώριο από τις προοδευτικές ελίτ, επιστρέφοντας εξουσίες από τους ανεξέλεγκτους γραφειοκράτες των Βρυξελλών στα εκλεγμένα εθνικά κοινοβούλια και εισάγοντας θεσμούς άμεσης δημοκρατίας όπως τα δημοψηφίσματα, κατά το παράδειγμα της παλαιότερης και πιο προηγμένης δημοκρατίας της Ευρώπης, της Ελβετίας. 

 

Είναι τότε η "ακροδεξιά" εναντίον του φιλελευθερισμού; Τα τελευταία χρόνια oι φιλελεύθερες παραδόσεις της Ευρώπης δέχονται σφοδρή επίθεση όχι από την "ακροδεξιά" αλλά από τις τάχαμου "μετριοπαθείς" και "κεντρώες" κυβερνήσεις που τόσο αγαπά ο κύριος καθηγητής : στυγνή woke λογοκρισία, κομμουνιστικού τύπου λοκντάουν, ασφυκτικός έλεγχος ΜΜΕ, απαγορεύσεις πολιτικών κομμάτων και άλλες πρακτικές που μέχρι πριν λίγα χρόνια θα φαινόνταν αδιανόητες για την ευρωπαϊκή ήπειρο έχουν γίνει πια η θλιβερή καθημερινότητά μας. 

Αντίθετα, η λεγόμενη "ακροδεξιά" έχει σταθεί απέναντι σε αυτές τις τάσεις (εν μέρει και επειδή η ίδια είναι το θύμα τους) υπερασπιζόμενη έτσι τις πατροπαράδοτες ευρωπαϊκές ελευθερίες. Και στην οικονομία όμως, ναι μεν υπάρχουν "ακροδεξιά" κόμματα που υποστηρίζουν κρατικίστικες πολιτικές (όπως το κόμμα της Λεπέν που κι αυτό όμως δεν αμφισβητεί το καπιταλιστικό σύστημα), πολλά όμως από τα κόμματα αυτά (όπως το "Vox" στην Ισπανία, το AfD στη Γερμανία, το "Chega" στην Πορτογαλία, το κόμμα του Wilders και του Baudet στην Ολλανδία, ή το κυβερνών "Κόμμα του Λαού" στην Ελβετία) θέλουν φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις θατσερικού τύπου. 

Το παράδειγμα της κυβέρνησης Όρμπαν ή της προηγούμενης κυβέρνησης του "Κόμματος του Νόμου και της Δικαιοσύνης" στην Πολωνία που πράγματι είχαν επιχειρήσει να ελέγξουν τα ΜΜΕ, τη Δικαιοσύνη και πτυχές της κοινωνίας των πολιτών (χωρίς τα πράγματα να είναι τόσο τραγικά όσο τα παρουσιάζει η φιλελέφτ προπαγάνδα ) έχει να κάνει περισσότερο με την πολιτική κουλτούρα της Ανατολικής Ευρώπης, όπου ο φιλελευθερισμός δεν έχει βαθιές ρίζες, παρά με την κουλτούρα της δήθεν "ακροδεξιάς" Απόδειξη ότι τα ίδια και χειρότερα κάνουν τώρα που ανέβηκαν στην εξουσία οι Πολωνοί και οι Σλοβένοι "πεφωτισμένοι και ευρωπαϊστές κεντρώοι" και ας μην σας το λέει η Σία Κοσιώνη στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ. ( https://www.facebook.com/photo?fbid=10161889825226757&set=a.10150839929646757 )

 

Και τέλος ας πάμε στο μόνο πράγμα στο οποίο είχε δίκιο ο αξιοσέβαστος κύριος καθηγητής. Πράγματι τα "ακροδεξιά" κόμματα είναι εναντίον της "ενωμένης Ευρώπης", δηλαδή της Ευρωπαϊκής Ένωσης (αν και όχι τόσο θερμά, όσο θα ήθελα).

 Όμως τι σχέση έχει η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση με τη "φιλελεύθερη δημοκρατία" που κατά τ' άλλα υπερασπίζεται ο κύριος καθηγητής; 

Tι σχέση έχει με τη δημοκρατία μια Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου οι αποφάσεις λαμβάνονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια μας, από μη εκλεγμένους γραφειοκράτες που δεν ελέγχονται από τους πολίτες; 

Τί σχέση έχει με τον φιλελευθερισμό ο συγκεντρωτισμός, η σοβιετικού τύπου γραφειοκρατία και οι άπειροι κανονισμοί ακόμη για τις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες της ζωής μας που χαρακτηρίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση ; 

Γι' άλλη μια φορά, οι "ακροδεξιοί" που στρέφονται εναντίον αυτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι
αυτοί που εκπροσωπούν τις φιλελεύθερες και δημοκρατικές αξίες και τις αρχές του πλουραλισμού, της αποκέντρωσης και του ελέγχου της εξουσίας από τους πολίτες.

 

Στην πραγματικότητα, τα κόμματα που σήμερα αποκαλούνται "ακροδεξιά", παρά τις αντιφάσεις, τις παλινωδίες και τα λάθη τους, είναι μέχρι στιγμής αυτά που υπερασπίζονται, περισσότερα από κάθε άλλον, κλασικές συντηρητικές και φιλελεύθερες αξίες, που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες θεωρούνταν αυτονόητες από τους περισσότερους Ευρωπαίους. Μόνο που στην εποχή του woke ολοκληρωτισμού και της φιλελέφτ παντοκρατορίας, χρησιμοποιώντας ένα newspeak που μοιάζει να βγήκε από τις σελίδες του "1984" του Όργουελ, αυτές οι άλλοτε mainstream ιδέες βαφτίζονται από το κύριαρχο σύστημα "ακροδεξιές" και "εξτρεμιστικές" για να απαξιωθούν και να περιθωριοποιηθούν προτού καν εξεταστεί η ορθότητά τους. Τυπικός εκπρόσωπος αυτού του συστήματος και ο κύριος καθηγητής μας βάζει κι αυτός το λιθαράκι του σε αυτό το παιχνίδι προπαγάνδας, έστω και αν η επιστημονική ακρίβεια πάει περίπατο.

 

T. CHORMOVITIS