Στην Βόρειο Κορέα η θέαση νοτιοκορεάτικου κινηματογράφου είναι απαγορευμένη και τιμωρείται δια ποινής θανάτου. Η πορνογραφία τιμωρείται επίσης με εκτέλεση.
Προφανώς τα δύο παραπάνω στην Ευρώπη είναι επιτρεπόμενα αν όχι και επιδοτούμενα.
Επίσης, το να συλληφθείς με 500 gr Μαριχουάνας στην Σιγκαπούρη σου εγγυάται μια γρήγορη διαδικασία δίκης που θα καταλήξει σε εκτέλεση.
Στην Ευρώπη ίσως να κάνεις κανα χρόνο με αναστολή ενώ στην Αμερική πιθανώς (αν περάσει για προσωπική χρήση) ίσως να μην έχεις καθόλου πρόβλημα.
Είναι προφανές πως το Δίκαιο και η κοινή αίσθηση περι αυτού αλλάζει από χώρα σε χώρα. Κάτι που προσβάλλει έναν λαό, σε κάποιον άλλο θεωρείται συνηθισμένο. Σε ευνομούμενα κράτη υπάρχουν βεβαίως διατάξεις του νόμου που επιβάλλουν κάποιον σεβασμό απέναντι σε διεθνή πρόσωπα και σύμβολα κυρίως εθνικά (σημαίες, εθνόσημα), αλλά και θρησκευτικά (πρόσωπα, εμβλήματα κλπ) τα οποία αφενός μαρτυρούν το ανώτερο επίπεδο αίσθησης Δικαίου που έχει προσεγγίσει αυτό το κράτος, αφετέρου βοηθούν την αρμονική του σχέση με άλλα κράτη.
Ωστόσο, η απλή απεικόνιση του Μωάμεθ δεν μπορεί να θεωρηθεί βλασφημία απο τις δυτικές κοινωνίες, όσο προηγμένο και να είναι το Δικανικό τους σύστημα. Το γεγονός πως είναι θανάσιμο αμάρτημα στις ισλαμικές χώρες, αυτό δεν εξαναγκάζει την Γαλλία να το εντάξει στο Δίκαιό της. Είναι σαφώς άλλο το να διακωμωδείς τον Μωάμεθ ή τον Αλλάχ απο το να τους απεικονίζεις απλώς.
Η Ελευθερία του Λόγου ΠΡΕΠΕΙ να διδάσκεται, πρωτιστως διότι μέσω της διδαχής, η Ελευθερία δεν θα μετατραπεί σε ασυδοσία. Το παράδειγμα του Καθηγητή που δολοφονήθηκε στην Γαλλία θα μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη των φοιτητών του, διότι πρωτίστως έπραξε με γνώση του κινδύνου. Έκανε δηλαδή παράδειγμα τον εαυτό του.
Όμως εκτός από την Ελευθερία του Λόγου πρέπει να διδάσκεται και η αγάπη προς το εαυτό και το δικό Έθνος το οποίο περικλείει σαν οικογένεια την Ελευθερία σκέψης εντός αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου