Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί εδώ και αρκετό καιρό, μια επιστολή αφήγηση για όσους είναι γεννημένοι
μέχρι και το 1985. Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες θα καταλάβετε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή, περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να... μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμη και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...
Κοιτάζοντας πίσω στο χρόνο, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί! Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, 5 άτομα σε ένα αυτοκινητάκι και δεν υποφέραμε από το "σύνδρομο της τουριστικής θέσης". Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια, μπουκάλια φάρμακων ασφαλείας για τα παιδιά!
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, καβαλάγαμε μοτοσυκλέτες χωρίς δίπλωμα και κράνος, κάναμε ωτοστόπ.
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες, κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και τότε μόνο ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα! Παίζαμε μακριά γαϊδούρα και κανείς μας δεν έπαθε κήλη η εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει και κανείς δεν ανησυχούσε. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους "υπεύθυνους". Ανοίγαμε τα κεφάλια μας όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για τα παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο η μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο τον εαυτό σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλο, χωρίς να μας ενδιαφέρει αυτό που σήμερα λέγετε πολιτική ορθότητα να και μάθαμε να το ξεπερνάμε! Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά αλλά παχύσαρκοι δεν ήμασταν. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός αλλά μέχρι εκεί. Μοιραζόμασταν μπουκάλια με νερό, αναψυκτικό και ποτό, σκουπίζοντας το στόμιο με το χέρι μας που το είχαμε σκουπίσει πιο πριν στο παντελόνι μας και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα! Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μανάδες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας το κεφάλι μας με ζεστό ξύδι...
Δεν είχαμε Playstation, Nitendo, υπολογιστή, ίντερνετ, 200 τηλεοπτικά κανάλια και συνδρομητικά για να μας δείχνουν τις τελευταίες παραγωγές του Hollywood. Είχαμε φίλους που κανονίζαμε να βγούμε μαζί και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα... Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου greekmagazino.com. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι ακουμπούσαν τα χείλη τους η έβαζαν όλο το στόμιο της βρύσης στο στόμα!
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικες για να μας επιβλέπουν. Πηγαίναμε με το ποδήλατο η περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!
Πως τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαμε όλοι και όσοι δεν παίρναμε μέρος έπρεπε να συμβιβαστούμε με την απογοήτευση της μη επιλογής μας. Στα μαθήματα κάποιοι δεν ήμασταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουμε στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι!
Κάναμε διακοπές 3 μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς jet-ski, μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις η γκολφ... Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat γράφοντας ;) :) :P και κάνοντας like...
Είχαμε ελευθέρια, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα σε όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε!
Αν εισαι και εσύ από τους "παλιούς"... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου