Ε.ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ
βεβαίως συναποτελούσαν ταυτόχρονα (δυστυχώς), την έδρα της διεθνούς τοκογλυφίας. Δεθήκαμε σε αυτό το άρμα, με τα πρώτα δάνεια, τα οποία όμως απετέλεσαν και εχέγγυο ασφάλειας, διότι είμασταν πλέον μια μακροπρόθεσμη επένδυση.
Ε.ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ
Ε.ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ
Γ.ΣΤΑΦΥΛΑΣ
O κοσμάκης βουτηγμένος μέσα στην χαζομάρα του ( το επίθετο ηλίθιος βγαίνει από το ουσιαστικό λήθη συνώνυμο της άγνοιας της ανοησίας και μιας κατάστασης νοσηρής αμεριμνησίας) δεν έχει καταλάβει το Οργουελικό σκηνικό που στήνεται γοργά, ταχύτατα.
Γ.ΣΤΑΦΥΛΑΣ
Ε.ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ
Οι δολοφονίες αυτές μια χαρά είχαν όλες τις προδιαγραφές που οι ίδιες οι φεμινίστριες έχουν ορίσει ως “έμφυλη” βία. Και άρα μια χαρά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως αντροκτονίες. Αυτό όμως δεν γίνεται ποτέ επειδή ο μύθος της “έμφυλης” βίας και της “γυναικοκτονίας” βασίζεται όπως είδαμε εδώ στο ότι ζούμε σε πατριαρχικές κοινωνίες που “εκπαιδεύουν” τους άντρες να δολοφονούν και να κακοποιούν γυναίκες. Το πατριαρχικό αφήγημα λοιπόν θα καταρρεύσει εάν οι φεμινίστριες παραδεχτούν πως υπάρχουν αντροκτονίες. Τα αφηγήματα της “εμφυλης”βίας όπως και της γυναικοκτονίας αντικρούονται από πολλά στοιχεία, παρόλα αυτά τίποτα δεν σταματάει τις φεμινίστριες από το να προσπαθούν να καθιερώσουν τον όρο νομικά όπως έκαναν στην Κύπρο. Η γυναίκα που