Ως εκεί φτάνει η αισχρότητά τους.

 Ε.ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ

Διαβάζω και ακούω αντιδράσεις από ιατρούς αλλά και απλούς πολίτες περί της επιστρατεύσεως ιατρών για την αντιμετώπιση των αυξημένων περιπτώσεων νοσούντων που χρήζουν νοσηλείας.

Ισχυρίζονται πως "δεν είναι δυνατόν να παίρνεις έναν ιατρό από την Αλεξανδρούπολη και να τον στέλνεις στην Θεσσαλονίκη", ή και το ανάποδο...

Επίσης διαφωνούν με το ότι οι ιατροί και νοσηλευτές υποχρεώνονται να συνεισφέρουν στην νοσηλεία και ίαση των νοσούντων.

 

Σε κάθε περίπτωση δηλώνω οργισμένος και απογοητευμένος συνάμα για τον ίδιο λόγο: διότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν ορκιστεί να προσφέρουν την βοήθειά τους, και αυτή είναι η περίοδος στην οποία οι γνώσεις τους και η επιστήμη τους είναι παραπάνω από απαραίτητη.

Το επιχείρημα δε, πως ένας ιατρός ή νοσηλευτής δεν μπορεί να λειτουργήσει μακρυά από τον χώρο του, είναι τόσο άστοχο που σε κάνει να αμφιβάλεις ακόμα και για τις ικανότητες αυτών που το επικαλούνται.

 

Ακυρώνει αιώνες ιατρικής πρακτικής που ασκήθηκε στις πιο αντίξοες συνθήκες, στους πιο άβολους τόπους. Αυτοί οι γιατροί θα κληθούν να ενισχύσουν πιθανώς περιφερειακά νοσοκομεία σε περίπτωση πολέμου, θα χρειαστεί να κάνουν χειρουργεία και εξετάσεις πάνω σε κρεβάτια εκστρατείας, ή πρόχειρα στρώματα, μακρυά από την έδρα τους και τον καθημερινό τους χώρο.

Διαψεύδεται δε από την πρόσφατη πραγματικότητα όπως την είδαμε να εκτυλίσσεται πέρυσι τέτοιες ημέρες στην γειτονική Ιταλία όταν το ιατρικό προσωπικό και τα εφόδιά του δεν επαρκούσαν και δέχτηκαν βοήθεια από την Ρωσσία...

Τότε είχα γράψει τα παρακάτω, τα οποία έως σήμερα είναι εύστοχα και καθόλου ανεπίκαιρα:

~~~

"30 Μαρτίου 2020.

17/40 Υγειονομικής Σαρακοστής (Κουαραντίνας).

Ο Ρωσσικός στρατός στην Ιταλία.

Μηχανοκίνητο τμήμα του Υγειονομικού και ΡΒΧ πολέμου καθ' οδόν για Μπέργκαμο, κοντά στο Μιλάνο.

 

75 χρόνια μετά την λήξη του Β'ΠΠ, ο ρωσσικός στρατός πατά ξανά το πόδι του κοντά στην κεντρική Ευρώπη. Όχι ως εισβολέας, όχι ως επιτιθέμενος, εκτός αν εκλάβουμε ως "επίθεση φιλίας" την αποστολή βοήθειας με μια τόσο εκτεταμένη επιχείρηση στην Ιταλία.

Οι Ρώσσοι αποδεικνύουν αυτό που φωνάζουμε κατά καιρούς: η οικονομική ανάπτυξη δεν συνεπάγεται από μόνη της στρατιωτική ισχύ και υλική μέριμνα σε ώρα ανάγκης. Η "πολλή" Γερμανία, ο οικονομικός κορμός της ΕΕ, έμεινε θεατής στο δράμα που βιώνει το Ιταλικό Έθνος, θεατής στον υβριδικό πόλεμο που βίωσε η Πολιτεία μας λόγο καιρό πριν και βεβαίως έδειξε και μικρότητα ήθους με τις πολύκροτες αποφάσεις της περί δέσμευσης ειδών πρώτης ανάγκης αλλά και άρνησης οικονομικής βοήθειας.

 

"Εξ όνυχος τον Λέοντα" λέει η πανάρχαια παροιμία. Ενώ οι Αμερικανοί εν μέσω της πανδημίας κινητοποίησαν μια ογκωδέστατη στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη αλλά δεν ευκαίρησαν να στείλουν ιατρική βοήθεια, και η Γερμανία παραλλήλως επιδεικνύει την ως άνω συμπεριφορά με εξαιρετική αδιαφορία, η Ρωσσία τείνει απλόχερα μια χείρα βοηθείας προς τον δοκιμαζόμενο ιταλικό λαό. Δεν είμαστε αφελείς, σίγουρα υπάρχει παντού και πάντα πολιτική πίσω από την προσφορά βοήθειας, όμως οι μελλοντικές συνεργασίες χτίζονται πάντα πάνω σε τέτοιες κινήσεις που αποτελούν γέφυρες επικοινωνίας.

 

Η Ευρώπη ως Ένωση κλονίζεται, δεν διαφωνεί κανείς επ' αυτού, ούτε καν ο σαπιοδόντης των Βρυξελλών. Κλονίζεται διότι αυτή η Ένωση στα τόσα χρόνια ύπαρξής της, στάθηκε μικρότερη των περιστάσεων, τόσο σε ζητήματα κοινής άμυνας (βλ. Ελληνοτουρκική μεθόριο), τόσο σε ζητήματα οικονομικών κρίσεων (βλ. PIIGS), όσο και σε ζητήματα διαχείρισης και αντιμετώπισης της πανδημίας στην Ιταλία και Ισπανία που αξιολογούνται ως ανθρωπιστική κρίση.

 

Οι μόνοι που αντιστέκονται σε αυτήν την αλήθεια είναι οι έμμισθοι ευρωπαϊστές ή οι "ταγμένοι" στην "ευρωκυβέρνηση", όπως στην Ιταλία, που έχουν και το θράσος να εγκαλούν τον πρωθυπουργό της χώρας γιατί δέχτηκε βοήθεια από την Ρωσία την στιγμή που ο λαός του πεθαίνει.

Ως εκεί φτάνει η αισχρότητά τους."

~~~