στη μάπα τα τελευταία χρόνια. Έχει χαθεί κάθε ίχνος δημιουργικότητας και καινοτομίας διότι όλα πρέπει να είναι εύπεπτα και να λέγονται καθωσπρέπει, για να μην θιχτεί καμιά ευαίσθητη ψυχή, να μην μείνει στην απ' έξω ούτε ο ελάχιστος αποβλακωμένος μέσος υποψήφιος καταναλωτής.
Πρέπει να συμμετέχουμε όλοι στο θέατρο του παράλογου που θέλει την κοινωνία κατακερματισμένη σε ετερόκλητες μειοψηφίες οι οποίες θα δημιουργούν μια νέα μεγάλη πλειοψηφία. Όλους αυτούς απαγορεύεται να τους πιάσεις στο στόμα σου εκτός αν είναι να τους δικαιολογείς μέσω νοητικής ρυθμικής γυμναστικής για κάθε ενέργεια τους ενάντια στο κοινωνικό σύνολο.
Επενδυτές, φεμουρλίστριες (προσφάτως και φεμουρλιστές), ευπαθείς, ομοφυλόφιλοι, μέχρι και ομάδες οι οποίες πρόσφατα δημιουργούνται εκ του μηδενός ως καταπιεσμένες. Για -τυχαίο παράδειγμα από τα δεκάδες που μπορώ να σκεφτώ- έχουμε φτάσει σε μια εποχή που απαγορεύεται να πεις σε ένα χοντρό “πως εισαι έτσι συμμαζέψου κάνε λίγο γυμναστική, σταμάτα να τρως σα το σνόρλαξ κάθε βράδυ τυχερές πεινιάτες και να κατεβάζεις μισό λίτρο κοακόλα ενώ βλέπεις το χοντρο-Μαλιάτση τον κουβά που το μόνο αστείο που έχει πάνω του είναι τα μούτρα του και βαδίζεις στα χνάρια του με τη λεπτή φωνούλα που έχεις αναπτύξει και τις παπαργιές του που παπαγαλίζεις”, πρέπει να επαινέσεις και να υποστηρίξεις την λαιμαργία και την αδυναμία του να συγκρατήσει τον γαμευμένο εαυτό του. Το αντίθετο λέγεται -wait for it- χοντροφοβία.
Έχω κουραστεί να βλέπω εύθραυστους κι αδύναμους ανθρώπους να θίγονται με το παραμικρό, στην οποιαδήποτε ταραχή του φαντασιόπληκτου κόσμου τους που μπορείς να προκαλέσεις λέγοντας πολύ απλά τα πράγματα με τ' όνομά τους. Ξαφνικά, η κοινή λογική είναι ομοφοβία, ρατσισμός, μισαλλοδοξία, μέχρι και ρητορική μίσους!
Και ρωτάω εγώ, μέχρι πιο σημείο είμαι υποχρεωμένος να συμμετάσχω στο θέατρο του παραλόγου του καθενός; διανύουμε την πιο παράλογη και υπερευαισθητοποιημένη για τον κάθε αυτίστα εποχή. Μια εποχή, τόσο πρόθυμη στο να υποδεχτεί την μαλακία του καθενός, ώστε να δημιουργούμε και να μεγαλώνουμε την μια αδύναμη γενιά μετά την άλλη. Η κωλονοσκόπιση έγινε χόμπι. Όλα είναι εύκολα για όλους, ανεξαρτήτως ικανοτήτων.
Οι εύκολοι καιροί όμως γεννάνε αδύναμους άντρες, ενώ οι δύσκολοι χτίζουν συνειδήσεις και χαρακτήρες. Κι έχουμε γεμίσει αδύναμους ανθρώπους.
Υγ: εξαφανίσαμε τους νταήδες από τα σχολεία, που ήταν η φυσική επιλογή του να γίνεις άντρας μαθαίνοντας να υψώνεις το ανάστημά σου και μετά απορούμε που μέρα παρά μέρα βλέπουμε περιστατικά από παιδιά που μπαίνουν στα πανεπιστήμια και κάνουν μπάχαλα εντασσόμενοι στην ούτως η άλλως ανώμαλη και άρρωστη ιδεολογία της αριστεράς.
Αυτά τα παιδιά, μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον γεμάτο αυταρέσκεια και αδικαιολόγητη υπεροψία θεωρώντας ότι ο κόσμος τους ανήκει και τους χρωστάει. Όταν λοιπόν φάνε την σφαλιάρα από το πως πραγματικά λειτουργεί η ζωή, τιλτάρουν και επιτίθενται ενάντια αυτού του κόσμου που θεώρησαν πως τους χρωστάει. Καθώς αυτό είναι η εύκολη λύση, να κατηγορήσεις τους υπολοίπους και όχι να ξεπεράσεις τις αδυναμίες και τα εμπόδιά σου.
VASA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου