Μπορεί οι ρίζες των "Fratelli d'Ιtalia" να βρίσκονται, εν μέρει, στο νεο-φασιστικό "Ιταλικό Κοινωνικό Κίνημα" αλλά, χάρη στη Mελόνι, το κόμμα αυτό έχει εξελιχθεί σε μια σύγχρονη, σοβαρή συντηρητική δύναμη. H ίδια η Μελόνι δηλώνει ότι έχει επηρεαστεί ιδεολογικά από γίγαντες του συντηρητισμού όπως τον Edmund Burke, τον Roger Scruton, τον J.R.R. Tolkien και τον Giuseppe Tomasi di Lampedusa, που φυσικά καμιά σχέση δεν έχουν με τον φασισμό. Και επειδή ο φασισμός πάνω απ' όλα είναι κρατικός αυταρχισμός, ποιοι είναι άραγε οι πραγματικοί φασιστές, οι πραγματικοί κληρονόμοι του Μπενίτο Moυσολίνι σήμερα;
Oι δήθεν "μετριοπαθείς" και "κεντρώοι" της κυβέρνησης του Μάριο Ντράγκι, που πήραν το πρωτοφανές μέτρο της θέσπισης ενός πιστοποιητικού εμβολιασμού ή η τάχα μου "νεοφασίστρια" Τζόρτζια Μελόνι που τάχθηκε εναντίον αυτού του πρωτοφανούς μέτρου και μίλησε τη γλώσσα της ελευθερίας; ("H ιδέα του να πρέπει να χρειάζεσαι αυτό το "Green Pass" για να μπορείς να συμμετέχεις στην ζωή της κοινότητας είναι ανατριχιαστική και αποτελεί το τελευταίο βήμα προς την πραγματοποίηση μιας οργουελικής κοινωνίας.
Είναι μια αντισυνταγματική πράξη τρέλας που το κόμμα μας απορρίπτει κατηγορηματικά , αφού για μας η ατομική ελευθερία είναι ιερή και απαραβίαστη", δήλωνε θαρραλέα η Μελόνι αν και ήξερε πως, σε μια χώρα όπου η συντριπτική πλειοψηφία υποστήριζε το "Green Pass", αυτή η στάση της μπορούσε να της στοιχίσει εκλογικά.)
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι όλα είναι καλά με την Μελόνι και τη δεξιά Συμμαχία, που κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει αυτές τις εκλογές. Σε αρκετά ζητήματα η Μελόνι, ακολουθώντας τον δρόμο της Λεπέν, φαίνεται να έχει νερώσει τις θέσεις της παραπάνω απ΄ όσο θα' πρέπε. Ναι, σε μια νέα κρίση του κορωνοϊου μια δεξιά κυβέρνηση, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα ακολουθήσει την παρανοϊκή, ολοκληρωτική πολιτική Nτράγκι και είναι σχεδόν σίγουρο πως θα δώσει μάχες εναντίον της woke λαίλαπας, όμως μην ξεχνάμε ότι η Μελόνι υποστήριξε με φανατισμό την αποστολή όπλων στην Ουκρανία (θέλω να ελπίζω πως σε αυτό το ζήτημα ο Σαλβίνι και ο Μπερλουσκόνι, που τάχθηκαν εναντίον της αποστολής οπλισμού, θα της κρατάνε τα χαλινάρια).
Επίσης, στο θέμα της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", η Μελόνι μπορεί να μην μιλάει πια για έξοδο από το ευρώ, αλλά παραμένει ευρωσκεπτικίστρια και εξακολουθεί να βάζει το έθνος-κράτος πάνω από το μόρφωμα της ΕΕ. Σε ενδεχόμενο σύγκρουσης με τις Βρυξέλλες, όμως, αμφιβάλλω αν ο Μπερλουσκόνι, που δρα σαν εξαπτέρυγο της ΕΕ τα τελευταία χρόνια, θα την αφήσει να ακολουθήσει μια σκληρή πολιτική.
Αναμφίβολα, απέναντι στον αποκρουστικό, αυταρχικό, ορθοπολιτικό καθεστωτισμό της κεντροαριστερής συμμαχίας, μια νίκη της ιταλικής Δεξιάς είναι μια καλοδεχούμενη εξέλιξη, καλό είναι όμως να κρατάμε μικρό καλάθι.
(Η μεγάλη μου συμπάθεια σε αυτές τις εκλογές είναι το μικρό κόμμα "Ιtalexit" που υποστηρίζει την έξοδο της Ιταλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση και που όλες οι δημοσκοπήσεις το δείχνουν μεταξύ 2% και 4%. Aν σκεφτείς ότι το πρώτο κόμμα δεν ξεπερνάει το 23% με 24%, δεν είναι καθόλου κακό ποσοστό)
T.CHORMOVITIS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου