Πάμε ανάποδα να το αναλύσουμε.
Ο σωφρονισμός επιτυγχάνεται σε μέλη μιας κοινωνίας τα οποία είναι σε θέση να αντιληφθούν το λάθος τους, να μετανοιώσει γι' αυτό και να επανέλθουν ως καλά και χρήσιμα μέλη της Κοινωνίας.
Σαφώς αυτό θα μπορούσε να ισχύει για κάθε ξένο που έρχεται για παράδειγμα ως τουρίστας στην Ελλάδα και πιθανώς διαπράξει ένα έγκλημα.
Όμως αυτοί δεν ήρθαν ως τουρίστες. Ήρθαν ως μετανάστες. Με σκοπό (υποτίθεται) να ενσωματωθούν. Και αυτό δεν έγινε, διότι ΔΕΝ σκοπεύουν να ενσωματωθούν. Ο σκοπός τους είναι να μεταφέρουν εδώ το κοσμοσύστημά τους. Πιστεύουν σε αυτό και θεωρούν πως ωφελούνται από αυτό. Γι' αυτό και δεν πρόκειται να ενσωματωθούν και κατά συνέπεια να σωφρονιστούν.
Κατά δεύτερον, η δίκαιη δίκη και η αποφυγή λυντσαρίσματος ως προμετωπίδες ενός κράτους δικαίου, προϋποθετουν πως αυτό το κράτος πρωτίστως έχει πράξει τα πάντα για να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών του. Με την απόφαση 1500/2022 (Δικαίωση υπόθεσης Μυρτούς Κοτρώτσου) τεκμαίρεται πως το Κράτος αυτό ΔΕΝ πράττει τα απαραίτητα για να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών του.
Έχει σπάσει λοιπόν το κατά Ρουσώ "Κοινωνικό Συμβόλαιο" περί παραχωρήσεως δικαιωμάτων από τους πολίτες προς το Κράτος, καθ' όν εμπιστεύονται την ασφάλεια και απόδοση δικαιοσύνης στην Πολιτεία, και πλέον το Κράτος συμπράττει εναντίον τους, ή εθελοτυφλεί κατά της ασφαλείας τους.
Συνεπώς, καθώς το πράγμα οδηγείται (μόνο του) στην φυσική επιστροφή της Δικαιοσύνης στους πολίτες, το Κράτος επεμβαίνει προς "διάσωση" των εγκληματιών ώστε να λάβουν τάχα, "δίκαιη δίκη".
Το κράτος δηλαδή που δεν φρόντισε για την ασφάλεια των πολιτών, φροντίζει επιμελώς για την ασφάλεια των εισαγόμενων εγκληματιών.
Αυτό είναι συνενοχή.
Μαζί με τους εγκληματίες, το Κράτος και οι αρμόδιοι λειτουργοί του, έως την ανώτερη βαθμίδα οφείλουν να καθήσουν στο "σκαμνί".
Ποιος θα τους δικάσει;
Ε.ΔΑΦΝΟΜΗΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου