Μια από τις μεγαλύτερες αιτίες της σημερινής μοναξιάς είναι πως οι άνθρωποι πλέον δεν παντρεύονται. Πριν 40 χρόνια ο γάμος ήταν κοινωνική αξία, θεωρούνταν αδιανόητο για έναν συνηθισμένο άνθρωπο να μην παντρευτεί, για τις γυναίκες στα 20+ και για τους άντρες στα 30+.
Η βαθύτερη αιτία πίσω από την άρνηση των ανθρώπων να παντρευτούν είναι η αποφυγή του πόνου. Ποτέ οι άνθρωποι στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού δεν φοβόντουσαν τόσο πολύ τον πόνο, όσο στην σύγχρονη δυτική κοινωνία. Οι περισσότεροι νομίζουν πως η χαρά στην ζωή φέρνει και την ευτυχία.
Είναι λάθος!
Για παράδειγμα: η ανατροφή των παιδιών συνοδεύεται από πολύ περισσότερο πόνο από ό,τι χαρά και παρ’ όλα αυτά αποτελούν με διαφορά την μεγαλύτερη πηγή ευτυχίας για έναν άνθρωπο, ενώ η συνεχής φροντίδα που απαιτούν για υγεία, σχολείο, ανησυχίες, φοβίες κοκ καταναλώνουν και την τελευταία ρανίδα ενέργειας και χρόνου των γονιών.
Το να γράψεις ένα κείμενο με επίκαιρο πολιτικό ή κοινωνικό περιεχόμενο είναι εξαιρετικά επίπονη διαδικασία, αν το δουλέψεις σωστά. Το να μάθεις να παίζεις ένα μουσικό όργανο ανήκει στις πολύ επώδυνες διαδικασίες που όμως σου χαρίζουν μετέπειτα όχι χαρά, αλλά ευτυχία.
Αντιθέτως, η χαρά του να παίξεις ένα videogame τελειώνει με το τέλος του παιχνιδιού. Η χαρά της αναγνωρισιμότητας των διασήμων στον δρόμο τελειώνει, αφ’ ης στιγμής μπουν στο σπίτι τους. Η χαρά της απόλαυσης των υλικών αγαθών εξαϋλώνεται, αφ’ ης στιγμής δεν έχεις κάποιον να τα μοιραστείς. Η χαρά του σεξ τελειώνει με την εκσπερμάτιση, αν δεν σε συνδέει κάτι βαθύτερο με την άλλη. Οι άνθρωποι δεν είναι pets, κάθε προσπάθεια ανθρώπινης σχέσης προϋποθέτει πολύ πόνο και διακινδύνευση.
Μπορούμε να αισθανθούμε κάτι βαθιά, μόνο αν υποφέρουμε γι’ αυτό. Χαρά και ευτυχία δεν είναι το ίδιο - η ευτυχία ΑΠΑΙΤΕΙ να έχει προηγηθεί πόνος.
Στο δίλημμα ανάμεσα στον πόνο και στο τίποτα, επιλέγουμε σίγουρα τον πόνο, αν θέλουμε να νιώσουμε κάποτε την ευτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου