Η σάτιρα δεν κωλώνει σε αναπηρίες, δεν κωλώνει σε τίποτα.

Του T.CHORMOVITIS
Tα τελευταία χρόνια πολλοί σπουδαίοι κωμικοί σε όλον τον κόσμο (από τον Μελ Μπρούκς μέχρι τον Τζον Κλιζ) έχουν δηλώσει πως "η πολιτική ορθότητα σκοτώνει την κωμωδία" και αυτή η ρήση φαίνεται να επιβεβαιώνεται απόλυτα στην Ελλάδα με την περίπτωση του Γιώργου Καπουτζίδη. Ο Καπουτζίδης υπήρξε ένας πετυχημένος σεναριογράφος που έγραψε κάποια από τα πιο έξυπνα και αστεία σήριαλ στην ιστορία της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης. Σειρές όπως οι "Σαββατογεννημένες" (προσωπικό μου αγαπημένο) και το "Παρά Πέντε" άφησαν εποχή.

Μέχρι που μια ωραία πρωία, είδε το φως το αληθινό και συνειδητοποίησε πως ο προορισμός του σε αυτή τη γη είναι να διαδώσει το ορθοπολιτικό Ευαγγέλιο. Και από τότε, πήρε το αυστηρό, και ελαφρώς ξινισμένο, ύφος του ιεροκήρυκα και άρχισε να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι, μεταλαμπαδεύοντας τον Λόγο του Δικαιωματισμού και κουνώντας το δάχτυλο στους αμαρτωλούς συμπατριώτες του που παρασύρονται και δεν ακολουθούν πιστά τις Ιερές Γραφές του νέου προοδευτισμού. Μάλιστα, όπως συνηθίζουν οι born-again πιστοί σαν του λόγου του, ο Καπουτζίδης κατά καιρούς μετανιώνει πικρά και για τα αμαρτήματα της παλιάς του ζωής. Έτσι πρόσφατα ζήτησε συντετριμμένος συγνώμη από την τρανς κοινότητα γιατί ένα παλιό επεισόδιο του "Πάρα Πέντε" περιείχε, όπως είπε, "τρανσφοβικά" αστεία (στην πραγματικότητα, μια τρανς με χιούμορ θα γελούσε με αυτά τα αστεία- τα οποία παρεμπιπτόντως ήταν τελείως αθώα και ανώδυνα- αλλά ποιος είμαι εγώ που θα διακόψω την αυτάρεσκη επίδειξη αρετής του Γιώργου Καπουτζίδη;)

Βέβαια, ο αγαπητός σεναριογράφος, απορροφημένος από τον ρόλο του Μαχητή της Κοινωνικής Δικαιοσύνης, ξεχνάει πως από τα αρχαία χρόνια, η καλή κωμωδία και η καλή σάτιρα ήταν πάντα αναιδής, προκλητική και προσβλητική και δεν άφηνε κανέναν στο απυρόβλητο. Για έναν κωμωδιογράφο, για έναν σατιρικό καλλιτέχνη, δεν πρέπει να υπάρχουν ιερές αγελάδες. "Η σάτιρα δεν κωλώνει σε αναπηρίες, δεν κωλώνει σε τίποτα. Σατιρίζει και τον χοντρό και τον ομοφυλόφιλο, έχει αριστοφανικές καταβολές, και πιο άγριες ακόμα.", έλεγε,πολύ σωστά, ο Τζίμης Πανούσης. Επιπλέον, με την στάση του αυτή, ο Καπουτζίδης καθόλου δεν προάγει την υπόθεση της ισότητας αλλά αντίθετα προσβάλλει και υποβιβάζει τις ίδιες τις ομάδες που θέλει να υπερασπιστεί. Δεν τους αντιμετωπίζει σαν ώριμους ενήλικες αλλά σαν μικρά παιδιά που χρειάζονται ειδική προστασία , ανίκανα να ακούσουν ένα χλευαστικό αστείο γιατί τάχα θα πληγωθεί ανεπανόρθωτα ο ντελικάτος ψυχισμός τους! Πόσο υποτιμητικό, αλήθεια!

Ο Καπουτζίδης μπορεί να λέει πως δεν βιάζεται να επιστρέψει με μια νέα τηλεοπτική σειρά, αλλά στην πραγματικότητα ξέρει και ο ίδιος πως με τα καινούργια μυαλά που κουβαλάει δεν πρόκειται να ξαναγράψει καλή κωμωδία. Όταν πας να γράψεις και συνεχώς είσαι με το άγχος μήπως προσβάλλεις κάποιο από τα δεκάδες victim groups της πολιτικής ορθότητας και όταν θεωρείς καθήκον σου να προπαγανδίσεις, μέσω των σεναρίων σου, την δικαιωματιστική σου ατζέντα, τότε είναι σίγουρο πως το αποτέλεσμα θα είναι τόσο άνευρο, αποστειρωμένο και δασκαλίστικο που η μόνη που θα γελάσει θα είναι η Έλενα Ακρίτα και οι προοδευτικές φιλενάδες της από την Φιλοθέη. Μπορεί λοιπόν, στο μέλλον να δούμε τον Καπουτζίδη να παρουσιάζει ξανά την "Eurovision", μπορεί να τον δούμε ξανά παρουσιαστή στο "Τhe Voice", μπορεί να τον δούμε μέχρι και ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυστυχώς, αν συνεχίσει έτσι, δύσκολα θα ξαναγελάσουμε με τις ιστορίες του. Η πολιτική ορθότητα σκότωσε το κωμικό του ταλέντο.